Wprowadzenie – co to jest rodzinna opieka zastępcza?
Wprowadzenie – co to jest rodzinna opieka zastępcza?
Rodzinna opieka zastępcza to forma wsparcia dla dzieci, które z różnych powodów nie mogą być przez pewien czas pod opieką własnych rodziców. Może to wynikać z sytuacji kryzysowych, takich jak uzależnienia, przemoc domowa, choroby psychiczne czy problemy finansowe. Niejednokrotnie przyczyną może być również konieczność odbycia przez rodziców kary pozbawienia wolności. Rodzinna opieka zastępcza jest alternatywną formą opieki nad dzieckiem, gdy nie jest możliwe utrzymanie go w biologicznej rodzinie.
Rodzinna opieka zastępcza polega na umieszczeniu dziecka pod opieką innej rodziny lub osoby indywidualnej, która spełnia wymagania potrzebne do objęcia opieką nad dzieckiem. Rodzina lub osoba taka nazywana jest opiekunem zastępczym. Rodzinna opieka zastępcza zapewnia dziecku bezpieczeństwo, ciepło rodzinne, wsparcie i opiekę, której potrzebuje.
Rodzinna opieka zastępcza może być tymczasowa lub długotrwała, w zależności od indywidualnych potrzeb dziecka oraz jego sytuacji. W przypadku tymczasowej opieki zastępczej dziecko zostaje umieszczone w rodzinie lub u osoby indywidualnej na określony czas, aż biologiczna rodzina będzie w stanie zapewnić mu odpowiednie warunki do życia. W przypadku długotrwałej opieki zastępczej dziecko jest pod opieką opiekuna zastępczego na stałe.
Rodzinna opieka zastępcza jest uregulowana przepisami prawa, które określają zasady i wymagania, jakie musi spełnić osoba lub rodzina, chcąca zostać opiekunem zastępczym. Wymagane są m.in. odpowiednie kwalifikacje, mieszkanie, dochód, a także pozytywne orzeczenie sądu rodzinnego.
W Polsce rodzinna opieka zastępcza jest regulowana ustawą o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej. System ten jest koordynowany przez Państwową Agencję Rozwiązywania Problemów Alkoholowych oraz oparty na współpracy z samorządami oraz organizacjami pozarządowymi.
Wnioski
Rodzinna opieka zastępcza to niezwykle ważna instytucja, która zapewnia dzieciom bezpieczeństwo, wsparcie i ciepło rodzinne, gdy nie mogą być z różnych przyczyn pod opieką właściwej biologicznej rodziny. Warto jednak pamiętać, że najlepszym miejscem dla dziecka jest dom jego rodziny, a trudności, które rodzą potrzebę skorzystania z rodzinnej opieki zastępczej, powinny być rozwiązywane w taki sposób, aby dziecko mogło jak najszybciej wrócić do biologicznej rodziny.
Prawo do godziwego traktowania i bezpieczeństwa w rodzinie zastępczej
Rodzina zastępcza to instytucja, która zastępuje rodzinę biologiczną w przypadku, gdy ta nie jest w stanie zapewnić dziecku właściwej opieki. Ten proces jest często wynikiem wykluczenia społecznego i złych warunków życia, co skutkuje brakiem środków do życia oraz brakiem jakiejkolwiek formy opieki nad dziećmi. W tym przypadku, dziecko może znaleźć schronienie w rodzinie zastępczej, gdzie powinno otrzymać pełne wsparcie i opiekę. Jednakże, aby dziecko czuło się bezpieczne i chronione, musi mieć prawo do godziwego traktowania i bezpieczeństwa w rodzinie zastępczej.
Prawo do godziwego traktowania to prawo każdego dziecka do szacunku i traktowania z godnością. Oznacza to, że dziecko ma prawo do szacunku ze strony rodziców zastępczych, którzy powinni szanować jego prywatność i autonomię. Rodzice zastępczy powinni traktować dziecko jak członka swojej rodziny, a nie jak wyłącznie jako podopiecznego. Dziecko powinno mieć możliwość wyrażania swojego zdania i uczestniczyć w procesach podejmowania decyzji dotyczących jego życia. Powinno ono również otrzymać pełne wsparcie emocjonalne i materialne, aby czuło się bezpieczne i chronione.
Bezpieczeństwo dziecka w rodzinie zastępczej jest kluczowym elementem, gdyż każde dziecko ma prawo do ochrony przed przemocą, zaniedbaniem i wykorzystywaniem. Rodzice zastępczy powinni zapewnić dziecku bezpieczne warunki życia, takie jak odpowiednie wyżywienie, opiekę medyczną i odpowiednie schronienie. Przede wszystkim jednak, powinni oni niósć odpowiedzialność za zapewnienie dziecku bezpieczeństwa w każdej sytuacji, w tym również przed przemocą fizyczną oraz psychiczną.
Istnieje wiele przepisów prawnych, które regulują opiekę nad dziećmi w rodzinie zastępczej. Przede wszystkim, rodzice zastępczy są zobowiązani do przestrzegania zasad określonych w Ustawie o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej. Na mocy tych przepisów, rodzice zastępczy muszą spełniać określone wymagania, w tym takie jak posiadanie kwalifikacji do pełnienia tej funkcji, udzielanie odpowiedniej opieki medycznej i edukacyjnej dziecku, a także organizowanie wizyt u specjalistów takich jak psycholog czy terapeuta. Wszelkie decyzje związane z życiem dziecka powinny być podejmowane w taki sposób, aby zapewnić mu bezpieczeństwo i dobre samopoczucie.
Podsumowując, prawo do godziwego traktowania i bezpieczeństwa jest podstawowym elementem opieki nad dziećmi w rodzinie zastępczej. Dziecko powinno otrzymać pełną ochronę przed przemocą, zaniedbaniem i wykorzystaniem, a także szacunek ze strony rodziców zastępczych. Wszelkie decyzje powinny być podejmowane w najlepszym interesie dziecka, aby zapewnić mu odpowiednie wsparcie i warunki do życia. Przestrzeganie tych zasad jest niezbędne, aby dzieci w rodzinie zastępczej mogły rozwijać swoje zdolności i umiejętności, a także w pełni korzystać z możliwości, jakie daje życie w rodzinnym środowisku.
Prawo do zachowania tożsamości kulturowej i językowej
Prawo do zachowania tożsamości kulturowej i językowej dotyczy zachowania dziedzictwa kulturowego oraz języka danej grupy społecznej. W polskim systemie prawnym to zagadnienie zostało uregulowane w Karcie Praw Podstawowych Unii Europejskiej oraz Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Każde dziecko, bez względu na to, z jakiej społeczności pochodzi, ma prawo do poznania swojej wyjątkowej historii i kultury, aby zachować swoją tożsamość kulturową. Tożsamość kulturowa jest niezbędna do utrzymania poczucia przynależności do danego środowiska, a także stanowi podstawę do poznawania i rozumienia społeczeństwa.
Prawo do zachowania tożsamości językowej jest również ważnym aspektem w życiu każdego dziecka. Język jest narzędziem porozumiewania się i kształtowania swojej tożsamości kulturowej, a jego zachowanie ma duże znaczenie dla rozwoju dziecka.
W przypadku spraw rodzinnych, prawo do zachowania tożsamości kulturowej i językowej jest szczególnie ważne. Należy pamiętać, że dzieci wychowywane w rodzinach wielokulturowych i wielojęzycznych są narażone na różnego rodzaju stereotypy i dyskryminację ze strony otoczenia. Dlatego, w przypadku rozwiązywania sporów dotyczących opieki nad dziećmi, konieczne jest wzięcie pod uwagę ich przynależności kulturowej i językowej.
Udział w życiu społeczności związanych z kulturą i językiem jest nie tylko prawem dziecka, ale również jego obowiązkiem. Wychowanie w duchu tolerancji i szacunku dla innych kultur oraz języków jest niezbędne, aby dzieci dorosły w pełni kształtując swoją tożsamość oraz umiejąc funkcjonować w międzynarodowym środowisku.
Podsumowując, prawo do zachowania tożsamości kulturowej i językowej powinno być jednym z podstawowych praw każdego dziecka. W sprawach rodzinnych ważne jest wzięcie pod uwagę przynależności kulturowej i językowej dziecka, aby zapewnić mu odpowiednią opiekę oraz wychowanie w duchu tolerancji i szacunku dla innych kultur i języków.
Prawo do zachowania kontaktów z rodzeństwem i biologiczną rodziną
Prawo do zachowania kontaktów z rodzeństwem i biologiczną rodziną jest jednym z najważniejszych aspektów w prawie rodzinnym, gdyż ma bezpośrednie przełożenie na dobrostan dziecka oraz jego rozwój emocjonalny.
W Polsce, prawo do kontaktów z rodzeństwem oraz z biologiczną rodziną, jest zagwarantowane w ustawie o postępowaniu rodzinno-opiekuńczym. Zgodnie z tym przepisami, rodzice mają obowiązek współdziałania w taki sposób, aby dziecko miało możliwość utrzymywania kontaktów z rodzeństwem oraz z innymi członkami rodziny, w przypadku gdy taki kontakt służy dobru dziecka.
Ponadto, w przypadkach, gdy dziecko zostało przysposobione lub zaadoptowane, biologiczni rodzice zachowują prawo do kontaktów z dzieckiem, o ile nie zagraża to jego dobru. W takim przypadku, rodzice adopcyjni mają obowiązek umożliwić kontakt między dzieckiem a jego biologicznymi rodzicami.
Prawo do zachowania kontaktów z rodzeństwem i biologiczną rodziną może być naruszone w sytuacjach, gdy kontakt z daną osobą zagraża bezpośrednio dobru dziecka. W takim przypadku, sąd rodzinny może na wniosek jednego z rodziców, osoby zajmującej się dzieckiem, lub samego dziecka, zdecydować o ograniczeniu kontaktów z danymi osobami.
Niezależnie od decyzji sądu, w przypadku stosowania ograniczenia kontaktów, dziecko powinno mieć zapewnione wsparcie emocjonalne oraz możliwość utrzymywania kontaktów z innymi członkami rodziny, w taki sposób, aby nie krzywdzić jego dobra.
Warto podkreślić, że zachowanie stabilnych i pozytywnych relacji z rodzeństwem oraz biologiczną rodziną ma ogromne znaczenie dla rozwoju dziecka. Dlatego rodzice powinni zachęcać do utrzymywania kontaktów, tłumacząc dziecku ich istotę oraz pomagając w ich organizacji.
Podsumowując, prawo do zachowania kontaktów z rodzeństwem oraz biologiczną rodziną jest jednym z kluczowych aspektów w prawie rodzinnym. Jest to nie tylko prawo dziecka, ale również jego potrzeba i źródło wsparcia emocjonalnego. Ograniczenie kontaktów powinno być stosowane jedynie w sytuacjach, gdy kontakt z daną osobą zagraża bezpośrednio dobru dziecka.
Prawo do wyrażania swoich opinii i uczestniczenia w decyzjach dotyczących swojego życia
Prawo do wyrażania swoich opinii i uczestniczenia w decyzjach dotyczących swojego życia jest fundamentalnym prawem człowieka, które jest również podstawą prawa rodzinengo dotyczącego opieki nad dziećmi.
W przypadku spraw rodzinnych, rodzice i opiekunowie legalni mają obowiązek zapewnić dziecku bezpieczne i stabilne środowisko, a jednocześnie powinni uwzględniać jego potrzeby i prawa. W tym celu, kluczową rolę odgrywa obowiązek konsultacji z dzieckiem i branie pod uwagę jego opinii.
Zgodnie z międzynarodową konwencją o prawach dziecka, każde dziecko ma prawo wyrażać swój punkt widzenia w każdej sprawie dotyczącej jego życia oraz ma prawo, aby jego zdanie zostało uwzględnione w sposób odpowiedni do jego wieku i dojrzałości.
W Polsce, zgodnie z Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym, dziecko powinno być informowane o wszelkich istotnych decyzjach dotyczących jego życia, w tym także o sprawach związanych z opieką nad dzieckiem. Jeśli dziecko jest już na tyle dojrzałe, by zdanie jego można było uznać za ważne, to powinno ono zostać wysłuchane w tych sprawach, a jego opinię należy uwzględnić w miarę możliwości.
Należy jednak pamiętać, że prawo do wyrażania swoich opinii i uczestniczenie w decyzjach dotyczących swojego życia nie oznacza, że dziecko posiada pełną kontrolę nad swoim losem. Ostateczna decyzja zawsze należy do rodziców lub opiekunów, które muszą brać pod uwagę dobro dziecka oraz jego potrzeby.
W przypadku sporów dotyczących opieki nad dzieckiem, często dochodzi do sytuacji, w której rodzice nie są zgodni co do podziału czasu spędzanego z dzieckiem, szkoły do której dziecko ma uczęszczać czy decyzji dotyczących opieki zdrowotnej. W takiej sytuacji, sąd może wyznaczyć kuratora, którego zadaniem będzie wysłuchanie dziecka i przedstawienie jego opinii sądowi.
Wniosek jest jasny – prawo do wyrażania swoich opinii i uczestniczenia w decyzjach dotyczących swojego życia jest niezwykle istotnym elementem w procesie opieki nad dzieckiem. Rodzice i opiekunowie powinni być świadomi tego, że konsultacja z dzieckiem i uwzględnienie jego zdania jest kluczowym elementem utrzymania dobrej relacji i zapewnienia dziecku bezpiecznego i stabilnego środowiska. Jednocześnie, należy pamiętać, że ostateczna decyzja zawsze należy do rodziców lub opiekunów, którzy powinni brać pod uwagę dobro dziecka i jego potrzeby.
Prawo do edukacji i opieki medycznej
Prawo do edukacji i opieki medycznej bez wątpienia należy do najważniejszych praw dzieci, a rodzice wraz z prawodawcą mają obowiązek zapewnienia im odpowiednich warunków do ich realizacji. W Polsce uregulowano je w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym oraz Konwencji o prawach dziecka, które definiują ich zakres i uprawnienia.
Prawo do edukacji stanowi fundamentalne prawo każdego dziecka i jest jednym z najważniejszych elementów jego rozwoju. Zgodnie z przepisami, rodzice mają obowiązek zapewnić dziecku edukację w szkole podstawowej, a następnie we wskazanej przez niego szkole średniej lub innym odpowiednim miejscu. Dzieci, które ukończyły 18 lat, mają również prawo do kształcenia na uczelniach wyższych, które są dostępne dla nich w oparciu o odpowiednie kwalifikacje i zdolności. W przypadku dzieci niepełnosprawnych, rodzice mają obowiązek zapewnić im odpowiednie kształcenie zgodne z ich potrzebami.
Ponadto, każde dziecko ma prawo do opieki medycznej, co oznacza, że rodzice są zobowiązani do zapewnienia dziecku opieki zdrowotnej. W tym celu, należy przeprowadzać regularne wizyty u lekarza pediatry oraz spełniać zalecenia dotyczące przeprowadzania badań kontrolnych i szczepień. W przypadku wystąpienia choroby, rodzice mają obowiązek zapewnić dziecku odpowiednie leczenie. Wszystkie koszty leczenia pokrywa ubezpieczenie zdrowotne, które jest obowiązkowe dla każdego obywatela.
Ważne jest również, aby dzieci miały dostęp do pomocy psychologicznej w przypadku wystąpienia problemów emocjonalnych czy trudności w rodzinie. W tym celu, organizowane są różnego rodzaju poradnictwa psychologiczne, terapeutyczne oraz psychoterapeutyczne skierowane do dzieci i rodziców, które pomagają rozwiązać problemy i poprawić relacje w rodzinie.
Podsumowując, prawo do edukacji i opieki medycznej to podstawowe prawa dzieci, które są kluczowe dla ich rozwoju i zdrowia. Rodzice mają obowiązek zapewnić swojemu dziecku warunki do spełnienia tych praw oraz na bieżąco monitorować ich realizację. Wszelkie naruszenia tych praw powinny być zgłaszane odpowiednim organom, aby stanowczo przeciwdziałać wszelkim formom dyskryminacji i nadużyciom.
Prawo do prywatności i poufności danych osobowych
Pewność i poufność danych osobowych to prawa, które są uważane za nierozerwalną część prywatności jednostki. Dlatego prawo do prywatności i poufność danych osobowych to zagadnienie bardzo ważne w prawie rodzinnym, a zwłaszcza w kontekście opieki nad dziećmi.
Prywatność i poufność danych osobowych
Prywatność to podstawa poszanowania godności i autonomii osoby. Często jest określana jako prawo jednostki do swobodnego dysponowania swoim ciałem, umysłem i życiem prywatnym. Jednym ze sposobów, w jaki jednostka może kontrolować swoje życie prywatne, jest zachowanie poufności swoich danych osobowych.
Dane osobowe to wszelkie informacje, które umożliwiają zidentyfikowanie danej osoby. Mogą to być takie dane jak imię i nazwisko, adres zamieszkania, numer telefonu, adres e-mail, numer dowodu osobistego, identyfikator podatkowy i wiele innych. Dane te muszą być chronione, ponieważ ich ujawnienie może prowadzić do naruszenia prywatności jednostki, np. poprzez spamowanie lub kradzież tożsamości.
Poufność danych osobowych jest gwarantowana przez RODO (Regulamin Ogólny o Ochronie Danych), który został wprowadzony w życie 25 maja 2018 r. Zgodnie z tym regulaminem, każdy ma prawo do poufności swoich danych osobowych, a ich przetwarzanie może odbywać się tylko z wyraźną zgodą osoby, której dane dotyczą.
Poufność danych osobowych w kontekście prawa rodzinnego
W kontekście prawa rodzinnego, gdzie często występują spory dotyczące opieki nad dziećmi, poufność danych osobowych jest szczególnie ważna. Zwykle przepisy prawa stanowią, że dane te są poufne i nie mogą zostać ujawnione innym niż osobom zaangażowanym w sprawę.
W praktyce oznacza to, że każda osoba zaangażowana w sprawę opieki musi podpisać umowę o poufności danych, która gwarantuje, że dane te będą traktowane jako poufne i nie będą udostępniane innym osobom.
W sytuacjach, gdzie opieka nad dziećmi jest dyskutowana przez te same rodziny i sąsiedzi, prywatność i poufność danych osobowych powinny być jeszcze bardziej kontrolowane. W takich przypadkach ważne jest, aby rodzice potraktowali swoje prywatne informacje jako poufne i nie udostępniali ich innym, nielegalnym stronom.
Podsumowanie
Poufność danych osobowych jest podstawowym prawem każdej jednostki. Jest ono szczególnie ważne w przypadku spraw rodzinnych, gdzie dane te są szczególnie wrażliwe i mogą prowadzić do naruszenia prywatności i godności jednostki. Dlatego zawsze należy podpisywać umowy poufności danych i współpracować tylko z osobami, które mają do czynienia ze sprawą opieki nad dziećmi w sposób legalny i bezpieczny.
Prawo do uzyskiwania informacji o swoich prawach i sytuacji prawnej
Prawo do uzyskiwania informacji o swoich prawach i sytuacji prawnej jest fundamentalnym prawem każdej osoby, w tym także rodzica. W przypadku opieki nad dziećmi jest to szczególnie istotne, gdyż decyzje związane z dzieckiem mają często wpływ na jego przyszłość oraz na relacje rodzinne.
W kontekście prawa rodzinnego, rodzice mają prawo do uzyskiwania informacji na temat swoich praw i obowiązków, w tym także na temat sytuacji prawnej, która tyczy się dziecka i rodziny. W ramach prawa rodzinnego, rodzice mogą korzystać z różnych źródeł informacji, takich jak np. porady prawne, biura informacji prawnej, książki oraz internetowe strony oraz fora specjalistyczne.
Oprócz informacji o ogólnych zasadach prawa rodzinnego, rodzice mają także prawo do uzyskiwania informacji dotyczących konkretnych kwestii związanych z dzieckiem, takich jak np. prawa i obowiązki dotyczące wychowywania dziecka, podział czasu między rodzicami, wsparcie finansowe dla dziecka czy też zabezpieczenie jego interesów w przypadku rozwodu lub separacji rodziców.
Warto podkreślić, że prawo do uzyskiwania informacji o swoich prawach i sytuacji prawnej jest jednym z podstawowych elementów, dzięki którym rodzic może w pełni wykorzystać swoje prawa oraz zaangażować się w proces podejmowania decyzji związanych z dzieckiem. Dostęp do informacji jest szczególnie istotny w przypadku trudnych sytuacji, kiedy to rodzice potrzebują wsparcia oraz wskazówek dotyczących sposobu działania, aby chronić interes dziecka.
W kontekście opieki nad dziećmi, rodzice powinni też wiedzieć, jakie prawa przysługują dziecku, jak je chronić oraz jak dbać o jego interesy. Dzięki wiedzy na temat prawa rodzinnego, rodzice będą lepiej przygotowani do reprezentowania swojego dziecka w trudnych sytuacjach, takich jak np. procesy sądowe, podziały majątkowe czy ustalanie alimentów.
Warto zwrócić uwagę, że wiedza na temat prawa rodzinnego nie tylko chroni interes dziecka i rodziny, ale także pomaga uniknąć niepotrzebnych napięć oraz konfliktów między rodzicami. Z tej przyczyny, istotne jest, aby rodzice zapoznawali się z obowiązującymi regulacjami prawnymi oraz w razie potrzeby korzystali z pomocy prawnika.
Podsumowując, prawo do uzyskiwania informacji o swoich prawach i sytuacji prawnej jest fundamentalnym prawem każdej osoby, w tym także rodzica. W kontekście prawa rodzinnego, dostęp do informacji jest szczególnie istotny, gdyż pozwala rodzicom na pełne wykorzystanie swoich praw oraz na reprezentowanie interesów dziecka. Dzięki temu rodzice są w stanie efektywniej działać i unikać konfliktów, chroniąc tym samym interesy rodziny.
Prawo do autonomii osobistej i kształtowania własnego życia
Prawo do autonomii osobistej i kształtowania własnego życia jest jednym z podstawowych praw człowieka. Obejmuje ono wiele aspektów życia, takich jak wolność osobistą, prywatność, zdrowie, decyzje życiowe i wiele innych.
W kontekście prawa rodzinnego, prawo do autonomii osobistej i kształtowania własnego życia odgrywa ważną rolę, szczególnie w przypadku opieki nad dziećmi. Prawo do decydowania o swoim życiu i swojej przyszłości jest fundamentalne dla każdej osoby, w tym dla rodziców, którzy są odpowiedzialni za opiekę nad swoimi dziećmi.
Jednym z kluczowych aspektów prawa do autonomii osobistej i kształtowania własnego życia jest prawo do podejmowania decyzji dotyczących własnego zdrowia i życia. Obejmuje to między innymi prawo do decydowania o stosowanych metodach leczenia oraz decydowania o własnym stylu życia.
W przypadku opieki nad dziećmi, prawo do autonomii osobistej i kształtowania własnego życia wiąże się z prawem do podejmowania decyzji dotyczących wychowania dziecka. Rodzice mają prawo do podejmowania decyzji związanych z edukacją, wartościami i moralnością, ale jednocześnie powinni uwzględniać potrzeby i dobro dziecka.
W przypadku sporów dotyczących opieki nad dziećmi, sąd powinien uwzględniać prawa rodziców do autonomii osobistej i kształtowania własnego życia, a jednocześnie dbać o najlepsze interesy dziecka. Sąd powinien szanować prawa rodziców do podejmowania decyzji, ale jednocześnie sprawdzić, czy podejmowane decyzje nie naruszają dobra dziecka.
Wyjątkową sytuacją jest sytuacja, gdy decyzje rodziców mogą wpłynąć negatywnie na dobro dziecka. W takim przypadku, takie decyzje powinny zostać zakwestionowane, a rodzice powinni zwrócić uwagę na potrzeby i dobro dziecka.
Podsumowując, prawo do autonomii osobistej i kształtowania własnego życia jest fundamentalnym prawem człowieka, które jest szczególnie ważne w przypadku opieki nad dziećmi. Obejmuje ono wiele aspektów życia i jest poważnie traktowane przez sąd w przypadku sporów dotyczących opieki nad dziećmi. Warto pamiętać, że prawa rodziców do podejmowania decyzji są ważne, ale jednocześnie należy brać pod uwagę potrzeby i dobro dziecka.
Podsumowanie – jakie prawa chronią dzieci w rodzinie zastępczej?
Podsumowanie – jakie prawa chronią dzieci w rodzinie zastępczej?
Rodzina zastępcza to instytucja chroniąca dobro dzieci, które ze względów zewnętrznych nie mogą pozostać w swojej naturalnej rodzinie. W takich przypadkach, rodzina zastępcza staje się prawowitym opiekunem dziecka, zobowiązanym do zapewnienia mu opieki, ochrony oraz dobrych warunków na codzień.
Właściwe prawo rodzinne reguluje kwestie opieki nad dziećmi w rodzinie zastępczej i obejmuje chronione prawami dziecka takie jak:
Prawo do godności. Prawo to zmusza opiekuna do szacunku i poszanowanie dziecka, a także do zapewnienia mu poczucia bezpieczeństwa i godności.
Prawo do dialogu i wyrazu opinii. Dzieci zastępcze mają prawo do posiadania zdania i wyrażania swoich opinii na temat życia i rodzinie zastępczej.
Prawo do kontaktów z własną rodziną. Opiekunowie muszą zapewnić dziecku kontakt z własną rodziną, a konieczne są do tego stosowne wymogi formalne.
Prawo do własnej kultury i religii. Dziecko zastępcze ma prawo do wyboru własnej kultury i religii – opiekun nie może wskazywać dzieciom, jaki wyznawać kult i religię, ani narzucać żadnych obyczajów.
Prawo do prywatności. Dziecko ma prawo do prywatności, czyli do przestrzegania jego tajemnicy, w tym prywatnej korespondencji.
Prawo do edukacji. Opiekun zobowiązany jest do zapewnienia dziecku odpowiedniej edukacji, jaka będzie adekwatna jego wiekowi i zdolnościom.
Prawo do odpowiedniego zdrowia i opieki medycznej. Opiekunowie mają obowiązek zapewnienia dziecku właściwych warunków na codzień, które zapewnią mu zdrowie i odpowiednią opiekę medyczną.
Prawo do bezpieczeństwa. Opiekunowie muszą zapewnić dziecku odpowiednie warunki na codzień, które zagwarantują mu bezpieczeństwo oraz ochronę przed krzywdą.
Podsumowując, prawa dzieci zastępczych są chronione przez prawo rodzinne oraz przez stosowne przepisy żeby zapewnić takowe dziecku jak najlepsze warunki na codzień. Opiekunowie zobowiązani są by zapewnić dziecku godziwe życie w czterech ścianach, troszczyć się o jego rozwój i zapewnić mu poczucie bezpieczeństwa. Warto podkreślić, iż wybierając rodzinę zastępczą, niejednokrotnie jest lepszym rozwiązaniem niż stres i trudna sytuacja życiowa w poczuciu odrzucenia. Działania opieki nad dzieckiem są w celu by pomóc mu w radzeniu sobie i by się cieszyć dobrymi nimi życiem.