Co to jest umowa o dożywocie?
Umowa o dożywocie, nazywana także umową rentową lub umową o dożywocie majątkowym, to umowa zawarta pomiędzy dwoma osobami, w której jedna z nich (dożywotnik) zobowiązuje się do przekazania innemu podmiotowi (nabywcy) praw majątkowych do określonej rzeczy na określony czas swojego życia, a w zamian otrzymanie świadczenia pieniężnego lub rzeczowego. Umowa o dożywocie może dotyczyć nieruchomości, ruchomości, spółdzielczych własnościowych praw do lokali mieszkalnych, jak również innych dóbr materialnych.
Zgodnie z przepisami prawa cywilnego, umowa o dożywocie powinna być zawarta na piśmie i odnotowana w formie aktu notarialnego. Dokument taki powinien precyzyjnie określać przedmiot umowy, jej warunki oraz datę rozpoczęcia i zakończenia. W ramach zawieranej umowy, dożywotnik zobowiązuje się do zachowania rzeczy na dotychczasowych warunkach, a nabywca jest zobowiązany do ponoszenia wszystkich kosztów związanych z utrzymaniem i użytkowaniem tego przedmiotu, w tym podatków i opłat.
W umowie o dożywocie istotne znaczenie ma ustalenie wysokości świadczenia pieniężnego lub rzeczowego, zależnie od umowy, jaką podpisują strony. Może to być ryczałt, opłata jednorazowa lub okresowe, ewentualnie przeznaczenie dla dożywotnika określonych świadczeń rzeczowych lub wyjściowych. Zgodnie z przepisami prawa cywilnego, świadczenie to powinno być właściwie oszacowane, biorąc pod uwagę wiek i stan zdrowia dożywotnika oraz wartość przejmowanego mienia.
Umowa o dożywocie to bardzo popularna forma zabezpieczenia przyszłości dla osób starszych i niedołężnych, które chcą zabezpieczyć swoje interesy finansowe na starość lub dla ich potomstwa. Należy jednak pamiętać, że umowa taka ściśle reglamentuje relacje pomiędzy dożywotnikiem a nabywcą, co może prowadzić do sytuacji konfliktowych, zwłaszcza gdy zachodzą trudne okoliczności. Dlatego niezbędne jest staranne zapoznanie się z treścią umowy i fachowe doradztwo przed jej podpisaniem.
Podsumowując, umowa o dożywocie to umowa regulująca prawa majątkowe do określonej rzeczy na czas życia dożywotnika, w zamian za określone świadczenie pieniężne lub rzeczowe. To ważna forma zabezpieczenia finansowego dla osób starszych i niedołężnych, jednak wymaga dokładnego zapoznania się z jej warunkami oraz skorzystania z fachowej pomocy prawnika czy notariusza.
W jakich przypadkach warto zawrzeć umowę o dożywocie?
Umowa o dożywocie jest jednym z instrumentów regulujących relacje pomiędzy osobą, która przekazuje nieruchomość lub ruchomość, a osobą, którą obdarowuje. Może to być wartościowy dokument, który pozwala na zachowanie kontroli nad własnym majątkiem i przekazanie go w sposób kontrolowany.
Zawarcie umowy o dożywocie jest szczególnie wartościowe w przypadku planowania przekazania majątku w określonym terminie. Umowa ta może być skonstruowana na różne sposoby, aby osiągnąć różne cele. Najczęściej jednak stosuje się ją w celu osiągnięcia określonych korzyści podatkowych lub jako metoda przekazania własności osoby, która obawia się o swoje zdrowie lub o przyszłość swojej rodziny.
Przede wszystkim warto zastanowić się nad zawarciem umowy o dożywocie wtedy, gdy obdarowywana nieruchomość lub ruchomość ma wyjątkową wartość rynkową lub sentymentalną, a strony zdecydowały się na trwałe rozdzielenie się. W przypadku, gdy beneficjent ma poważne kłopoty finansowe lub jest w podeszłym wieku, umowa o dożywocie może być doskonałym rozwiązaniem, umożliwiając korzystanie z wartości czyjegoś majątku, bez obawy o jego utratę.
Sprawa umów dożywocia nabiera szczególnego znaczenia wtedy, gdy obdarowany jest postacią Firm, nie tylko ze względów podatkowych. Często dochodzi do przypadków, w których nie ma pewności co do chęci beneficjenta o zachowaniu danego przedmiotu, bowiem gdy w grę wchodzą różne składniki majątkowe, a czasami również i osobiste, to te tytuły uaktywniają emocje.
Rozwiązaniem z porządnej kućni jest sporządzenie umowy bitw dyspozycyjnych, w których właściciel dożywotnio pobiera korzyści lub używa danej rzeczy, a po jego śmierci przedmiot przypada obdarowanemu na stałe i bez dodatkowych zachowków.
Podsumowując, umowa o dożywocie warto być sporządzona wtedy, gdy konieczne jest rozdzielenie się z danym przedmiotem w sposób trwały, a zarazem zachowanie kontroli nad nim. W przypadku, gdy mamy poważne kłopoty finansowe, a obdarowany chce skorzystać z korzyści z obdarowania, umowa o dożywocie może być bardzo cenną inwestycją. Warto jednak pamiętać, że umowa ta jest skomplikowanym i złożonym dokumentem, dlatego w celu jej sporządzenia najlepiej skonsultować się z profesjonalnym prawnikiem, który będzie w stanie pomóc w wyborze najlepszego rozwiązania.
Kto może być stroną umowy o dożywocie?
Umowa o dożywocie to umowa cywilno-prawna, która określa warunki darowizny z tytułu dożywocia. W ramach tej umowy jedna strona, zwana dożywotnikiem, przekazuje drugiej stronie, zwanej nabywcą, tytułem darowizny nieruchomość lub inną rzecz, a jednocześnie zachowuje prawo do korzystania z tej rzeczy przez pozostały okres życia.
Kto może być stroną umowy o dożywocie?
Zgodnie z art. 913 Kodeksu cywilnego, stroną umowy o dożywocie może być każdy, kto ma pełną zdolność do czynności prawnych. Oznacza to, że umowa może być zawarta między osobami fizycznymi (np. rodzicami a dziećmi), osobami prawnymi lub jednostkami organizacyjnymi, które są zaangażowane w obroty gospodarcze.
Jednakże, koniecznym warunkiem do zawarcia umowy o dożywocie jest złożenie przez dożywotnika oświadczenia o przyjęciu przez niego roli darczyńcy, co skutkuje obowiązkiem zapłacenia podatku od spadków i darowizn. Nabywca z kolei ponosi wówczas zobowiązanie do opłacenia podatku dochodowego od darowizny.
W swoim oświadczeniu dożywotnik musi wskazać zarówno przedmiot darowizny, jak i czas, na jaki zostają uregulowane zasady korzystania z przedmiotu. Ma to kluczowe znaczenie, gdyż w przypadku umów o dożywocie, oprócz płatności podatku, kluczowym elementem jest zgodność z ustawą o podatku od czynności cywilnoprawnych oraz ustawą o podatku dochodowym.
Podsumowując, każda osoba, która ma pełną zdolność do czynności prawnych, może być stroną umowy o dożywocie. Jednakże, konieczne jest złożenie przez dożywotnika oświadczenia o przyjęciu przez niego roli darczyńcy, co skutkuje koniecznością opłacenia podatku od spadków i darowizn przez obydwie strony umowy. Warto zwrócić uwagę, że umowa o dożywocie podlega rygorystycznym regulacjom prawno-podatkowym, a jej zawarcie może wymagać pomocy doświadczonego prawnika.
Jakie są rodzaje umów o dożywocie?
Umowa o dożywocie to umowa, w której jedna strona zobowiązuje się do zapewnienia drugiej strony świadczeń dożywocia w zamian za przeniesienie na nią prawa własności do określonej rzeczy lub praw majątkowych. Rodzajów umów o dożywocie istnieje kilka, z których najpopularniejsze to dożywocie na nieruchomości i dożywocie na pieniądzach.
Dożywocie na nieruchomości polega na przeniesieniu na drugą stronę prawa własności do nieruchomości w zamian za świadczenia dożywocia, takie jak np. utrzymanie nieruchomości w dobrym stanie i czynsz do końca życia sprzedającego. Nabywca dożywotniego użytkowania nieruchomości ma obowiązek dbać o nią i zachować jej wartość. W przypadku śmierci sprzedającego nieruchomość automatycznie przechodzi na stronę nabywającą nią przez umowę dożywocia.
Dożywocie na pieniądzach to umowa, w której sprzedający przekazuje na rzecz nabywcy określoną sumę pieniędzy, a w zamian otrzymuje prawo do dożywocia na pozostałą część swojego życia. Pieniądze przekazywane zwykle w formie jednorazowej wpłaty lub okresowych ratal. Za świadczenie dożywocia sprzedający ma zapewniony utrzymanie na pozostałą część swojego życia, co jest szczególnie istotne w sytuacji, gdy osoba ta nie posiada stałych źródeł dochodu.
Innym rodzajem umowy dożywocia jest tzw. dożywocie mieszane, które łączy w sobie elementy dożywocia na nieruchomości i dożywocia na pieniądzach. W takiej umowie sprzedający otrzymuje nie tylko sumę pieniędzy za swoje prawa majątkowe, ale także pozostawia sobie dożywotnie prawo użytkowania nieruchomości.
Warto pamiętać, że umowa o dożywocie to umowa o charakterze złożonym, która wymaga złożenia woli obu stron. Zgodnie z polskim prawem cywilnym umowa ta powinna być zawarta w formie aktu notarialnego, co zapewnia jej rzetelność oraz daje pewność co do realizacji postanowień umowy.
Podsumowując, umowa o dożywocie to bardzo korzystne rozwiązanie dla obu stron, która umożliwia sprzedającemu odłożenie części majątku na kolejne lata życia, a nabywcy pozwala na korzystanie z dożywotniego użytkowania nieruchomości lub innych dóbr materialnych. Warto jednak pamiętać, że należy dokładnie zapoznać się z treścią umowy oraz skonsultować się ze specjalistą przed dokonaniem podobnej transakcji.
Jakie elementy powinna zawierać umowa o dożywocie?
Umowa o dożywocie jest to umowa cywilna, na mocy której jedna strona, zwana dożywodcą, otrzymuje prawo do dożywocia z nieruchomości drugiej strony, zwanej zobowiązanym. Umowa o dożywocie ma charakter umowy odstępstwa od własności, gdzie dożywodca otrzymuje prawo do korzystania z nieruchomości dożywotnio lub przez określony czas, natomiast zobowiązany w zamian za to otrzymuje określoną kwotę lub inne świadczenia.
Podczas sporządzania umowy o dożywocie należy zwrócić uwagę na kilka ważnych kwestii. Pierwszym elementem umowy o dożywocie jest opis nieruchomości, której dotyczy umowa. Należy precyzyjnie określić adres, stan techniczny, powierzchnię oraz taki opis nieruchomości, który pozwoli przyszłym użytkownikom na uniknięcie wątpliwości co do treści umowy.
Kolejnym elementem umowy o dożywocie jest określenie wysokości świadczenia, jakie zobowiązany będzie miał w zamian za dożywocie. Może to być opłata jednorazowa, bądź też opłata roczna, a także może być określone w ten sposób, że zobowiązany będzie świadczyć określoną usługę, np. dbać o stan techniczny nieruchomości. Warto zwrócić uwagę na fakt, że wysokość świadczenia powinna być odpowiednia do wartości nieruchomości i do czasu trwania umowy.
Kolejnym istotnym elementem umowy o dożywocie jest określenie okresu, na jaki umowa zostanie zawarta. Istnieje możliwość zawarcia umowy na okres czasowy lub dożywotnio, w zależności od potrzeb i preferencji stron.
Należy również uwzględnić kwestie związane z ewentualnymi zmianami warunków umowy, np. w przypadku sprzedaży nieruchomości, zmianie właściciela, czy też w innych sytuacjach, które wpłyną na warunki korzystania z dożywocia.
Ważnym elementem umowy o dożywocie są również postanowienia dotyczące odpowiedzialności stron za ewentualne szkody wyrządzone nieruchomości, bądź też wynikłe z użytkowania nieruchomości przez dożywodcę.
Podsumowując, umowa o dożywocie jest umową cywilną, która powinna być dokładnie dopracowana i uwzględniać wszystkie ważne elementy, pola, na które często się określa używają tego typu umowy. Zaleca się, aby umowa była sporządzona przez doświadczonego prawnika posiadającego wiedzę z zakresu prawa cywilnego, co pozwoli uniknąć ewentualnych nieporozumień w trakcie korzystania z dożywocia.
Jak przebiega proces zawierania umowy o dożywocie?
Proces zawierania umowy o dożywocie to kompleksowa i wymagająca procedura, wymagająca znajomości krajowego prawa cywilnego, które określa jej podstawowe warunki. Umowa o dożywocie jest umową dwustronną, w której jedna ze stron, zwana dożywotnikiem, zobowiązuje się do świadczenia określonych usług lub nieodpłatnego użytkowania nieruchomości na rzecz drugiej strony, zwanej w tym przypadku właścicielem lub nabywcą. Zasadniczo umowa o dożywocie jest formalnym aktem, wymagającym udziału notariusza, aby uzyskać ważność prawną.
Pierwszym etapem procesu zawierania umowy o dożywocie jest wybór najodpowiedniejszej formy umowy. Można wyróżnić kilka typów umów o dożywocie, w zależności od sporządzenia aktu lub w zależności od celu umowy. Dwie podstawowe formy to umowa o dożywocie użytkowania nieruchomości lub umowa o dożywocie świadczeń.
Kolejnym krokiem jest ustalenie warunków umowy, takich jak przedmiot umowy, okres trwania oraz wysokości wynagrodzenia lub rekompensaty za świadczenia. Należy również uwzględnić sytuacje szczególne, takie jak śmierć jednej ze stron lub zmiany sytuacji majątkowej.
Następnie należy sporządzić projekt umowy o dożywocie i przedstawić go notariuszowi, który zapewni, że umowa jest zgodna z prawem. Notariusz wyjaśnia każdemu z podmiotów warunki i konsekwencje umowy oraz może pomóc w negocjacjach dotyczących jej warunków.
Kolejną fazą jest podpisanie aktu. Po podpisaniu umowy notariusz sporządza jej końcową wersję, która uzyskuje status rzeczowej księgi wieczystej i jest przechowywana w centralnym rejestrze.
Ważne jest również regularne sprawdzanie i aktualizacja dokumentów potwierdzających przyznanie dożywocia. W związku z tym notariusz powinien na bieżąco monitorować warunki umowy oraz sposób jej wykonania.
Podsumowując, proces zawierania umowy o dożywocie jest dość skomplikowany i wymaga odpowiednio przeprowadzonej procedury. Zalecane jest również korzystanie z pomocy notariusza, który pomoże w negocjacjach i zapewni, że umowa jest zgodna z prawem. Istotne jest również regularne monitorowanie i sprawdzanie warunków umowy, aby zapewnić ich zgodność z obowiązującymi przepisami prawa.
Czy umowa o dożywocie może zostać unieważniona?
Umowa o dożywocie to umowa, która zobowiązuje jedną osobę, nazywaną dożywotnikiem, do przekazania nieruchomości lub prawa majątkowego drugiej osobie, zwaną zwykle właścicielem, w zamian za zobowiązanie właściciela do zapewnienia dożywotnikowi opieki oraz zabezpieczenia materialnego i socjalnego do końca jego życia. Umowa ta jest uregulowana w Kodeksie cywilnym, w artykule 908-928.
Przed zawarciem takiej umowy zwykle poleca się skorzystanie z usług doradcy, który pomoże ustalić warunki umowy i formę jej zawarcia w taki sposób, aby była korzystna dla obu stron. Niemniej jednak, czasami zdarza się, że dożywotnik lub właściciel mają wątpliwości co do słuszności warunków, które zostaną narzucone w umowie. Czy w takim przypadku umowę o dożywocie można unieważnić?
Zacznijmy od tego, że umowa o dożywocie jest podobna do innych umów w Kodeksie cywilnym, czyli wymaga spełniania ogólnych przesłanek. Oznacza to, że aby umowa była ważna, musi zostać zawarta za porozumieniem stron, o zawartości umowy musi być wyraźna wola i powinna odpowiadać przepisom prawa.
Ostatecznie, decyzja o unieważnieniu umowy o dożywocie leży w gestii sądu. Przepisy Kodeksu cywilnego określają możliwe podstawy unieważnienia zawartych umów, jednak nie przewidują wprost unieważnienia umowy dożywocia. Niemniej jednak, sąd może podjąć decyzję o unieważnieniu umowy o dożywocie, gdy jedna z postanowień umowy narusza konstytucyjne zasady lub gdy warunki umowy zostały narzucone pod wpływem groźby lub szantażu.
Dodatkowo, umowa o dożywocie może zostać unieważniona, gdy nastąpiło naruszenie woli jednej ze stron. Jednakże, taki pokrzywdzony będzie musiał wykazać, że przekazanie nieruchomości lub prawa majątkowego było dla niego niekorzystne.
Podsumowując, umowa o dożywocie to ważna umowa, zawarta według uregulowań ustanowionych w Kodeksie cywilnym. Ostatecznie, decyzja o unieważnieniu takiej umowy leży w gestii sądu i nie jest to kwestia rutynowa. Przed zawarciem umowy o dożywocie, warto skorzystać z usług doradcy, który dokładnie wytłumaczy możliwe konsekwencje. W razie wątpliwości, należy skonsultować się z prawnikiem, który w razie potrzeby pomoże ocenić, co zrobić dalej.
Jakie są prawa i obowiązki stron umowy o dożywocie?
Umowa o dożywocie jest specyficznym rodzajem umowy, w której jedna strona, nazywana sprzedającym, zobowiązuje się przekazać nieruchomość drugiej stronie, nazywanej nabywcą, zaś sam zachowuje prawo do dożywotniego użytkowania tej nieruchomości. Takie rozwiązanie może okazać się korzystne dla obu stron umowy, ale konieczne jest przestrzeganie określonych zasad i zagwarantowanie odpowiednich praw i obowiązków.
Prawa sprzedającego
Sprzedający w umowie o dożywocie ma prawo do dożywotniego użytkowania nieruchomości, której sprzedaż została uregulowana w umowie. Oznacza to, że ma możliwość korzystania z mieszkania, działki lub innego obiektu, który przekazał w ramach umowy. Co więcej, sprzedający ma prawo do pobierania z tego tytułu korzystnego utrzymania.
Obowiązki sprzedającego
Sprzedający ma jednocześnie obowiązek utrzymywania nieruchomości w odpowiednim stanie technicznym. Oznacza to, że musi dbać o mieszkanie, dom czy działkę, aby kiedykolwiek zostały przekazane nabywcy były w dobrej kondycji. Co więcej, sprzedający jest obowiązany do opłacania wszystkich kosztów związanych z użytkowaniem nieruchomości, takich jak podatki, opłaty za mieszkanie czy koszty konserwacji.
Prawa nabywcy
Nabywca umowy o dożywocie ma prawo do korzystania z nieruchomości jedynie po śmierci sprzedającego. Oznacza to, że nie ma możliwości do użytkowania przekazanej nieruchomości w czasie jej życia. Jeśli sprzedający nie wywiązuje się ze swoich obowiązków, nabywca ma prawo do rozwiązania umowy i zwrotu wpłaconych zaliczek.
Obowiązki nabywcy
Nabywca ma obowiązek zapewnienia odpowiedniego utrzymania nieruchomości. Oznacza to, że powinien dbać o stan techniczny nieruchomości, dopilnować, aby wszystkie jego elementy, takie jak instalacje, odwodnienie czy dach, były utrzymywane w dobrej kondycji. Co więcej, nabywca ma obowiązek opłacania wszystkich kosztów związanych z korzystaniem z nieruchomości od chwili śmierci sprzedającego.
Podsumowując, umowa o dożywocie to specyficzna umowa, która wymaga zachowania szczególnych zasad i zapewnienia przestrzegania określonych praw i obowiązków. Sprzedający ma prawo do dożywotniego użytkowania nieruchomości, ale jednocześnie jest odpowiedzialny za jej utrzymanie w dobrym stanie. Nabywca natomiast ma możliwość korzystania z nieruchomości dopiero po śmierci sprzedającego, ale również ma obowiązek jej utrzymywania w dobrym stanie technicznym. Zachowanie przestrzegania tych reguł jest kluczowe dla zapewnienia porozumienia dzielonego korzyści obu stronom umowy o dożywocie.
Co dzieje się z mieniem po śmierci jednej ze stron umowy o dożywocie?
W przypadku zawarcia umowy o dożywocie, jedną ze stron jest zwykle osoba starsza, która oddaje swoje mienie na rzecz drugiej strony, aby ta w zamian za to zobowiązywała się do zapewnienia jej utrzymania na resztę życia. Jednak w momencie śmierci jednej ze stron umowy, pojawiają się pytania dotyczące dalszego losu mienia.
Zgodnie z art. 950 Kodeksu cywilnego, umowa o dożywocie jest umową wzajemną, która powoduje przechodzenie własności na rzecz dożywotnika, zaś zobowiązanie do utrzymania na rzecz dożywcy. Oznacza to, że po śmierci jednej ze stron umowy o dożywocie, przejście własności na rzecz drugiej strony jest już skuteczne. Z kolei w przypadku umowy o dożywocie na rzecz kilku osób, po śmierci jednej ze stron, umowa ta kontynuowana jest na rzecz pozostałych dożywców.
Jeśli strona umowy o dożywocie jest jedynym właścicielem nieruchomości, to po jej śmierci, nieruchomość przekazana w ramach umowy o dożywocie przechodzi na rzecz dożywcy. W przypadku nieruchomości współwłasności, udział dożywcy w przeniesieniu własności zależy od charakteru umowy o dożywocie.
Jeżeli w ramach umowy o dożywocie przewidziane jest, że po śmierci jednej ze stron mienie ma przypaść konkretnej osobie, to właśnie ta osoba staje się właścicielem. Natomiast gdy umowa nie przewiduje, kto przejmie majątek po śmierci dożywiciela lub dożywotnika, to przypada on określonej grupie spadkobierców. Spadkobiercy otrzymują wówczas majątek tylko z pominięciem umowy o dożywocie.
Należy zwrócić uwagę, że umowa o dożywocie może być ograniczona czasowo lub w inny sposób. Jeśli takie ograniczenia istnieją, to po ich upływie brak jest dalszych zobowiązań dla dożywcy i dochodzi do przekazania pełni własności na rzecz osoby, która dożyło terminu umowy.
W sytuacji, gdy po śmierci jednej ze stron umowy o dożywocie nie istnieją żadne ograniczenia, to kwestia przeniesienia własności powinna być załatwiona w drodze dziedziczenia. Wszystko jednak zależy od dokumentacji i umowy o dożywocie. Dlatego, aby uniknąć niejasności i problemów, warto sporządzić odpowiednie dokumenty lub skorzystać z pomocy prawnika.
Czy umowa o dożywocie można przenieść na inną osobę?
Umowy dotyczące dziedziczenia charakteryzują się tym, że ich treść jest związana z osobami uczestniczącymi w niej i ze szczególnym przeznaczeniem dla nich. Oznacza to, że w przypadku umowy o dożywocie umowną korzyść uzyskuje tylko ta osoba, na rzecz której umowa została sporządzona.
Zgodnie z art. 841 Kodeksu cywilnego (Kc), umowa o dożywocie polega na zobowiązaniu się przez jedną stronę (zwanej dożywotnikiem) do świadczenia żywności, utrzymania lub służby na rzecz drugiej strony (zwanej właścicielem). Umowa taka jest jedną z form umowy o charakterze zobowiązaniowym. Dożywocie jest umową o charakterze intymnym i związana jest z jednostkowymi potrzebami, możliwościami i relacjami stron.
Sam charakter dożywocia skłania myśl o tym, że umowa ta nie może być przeniesiona z jednej osoby na drugą bez zgody wszystkich zainteresowanych – dożywotnika i osoby, której dotyczy przeniesienie. W takim przypadku, dokonywane jest przeniesienie stosunku zobowiązaniowego z jednej strony umowy na inną, a co za tym idzie – dożywotnik przestaje być strona umowy. Zgodnie z rozwiązaniami Kodeksu cywilnego, art. 846, przeniesienie dożywocia jest możliwe tylko w sytuacji, gdy zostanie wyrażona pisemna zgoda dożywotnika na jego wykup lub przekazanie na rzecz tej samej osoby, której korzystanie z dożywocia zostało uzgodnione w umowie. Takie rozwiązanie umożliwia zachowanie w interesie dożywotnika, który zachowuje prawo do stałego świadczenia, które stanowi jego źródło utrzymania.
Wniosek jest taki, że umowa o dożywocie nie może być przeniesiona na inną osobę bez wyraźnej zgody wszystkich zainteresowanych. Aby dokonać przeniesienia ważna jest pisemna zgoda dożywotnika na to, aby po jego śmierci umowa przeszła na osobę wskazaną. Należy mieć na uwadze, że dożywocie jest umową charakteryzującą się dużą intymnością, a przeniesienie takiej umowy bez zgody dożywotnika narusza jego interes i stanowi naruszenie jego dobra osobistego. Przeniesienie dożywocia bez wyraźnej zgody wszystkich zainteresowanych jest niezgodne z prawem i będzie skutkowało niestety możliwością odpowiedzialności cywilnej zawodowego doradcy prawnego, który brał udział w radzeniu sobie stron umów w tym zakresie.
