Wstęp: czym jest tonaż?
Wprowadzenie
Prawo morskie to gałąź prawa, która reguluje wszystkie aspekty dotyczące pływania, handlu morskiego, ładunków i innych związanych z morzem spraw. Jednym z kluczowych aspektów prawa morskiego jest tonaż, który stanowi centralny element w zakresie transportu morskiego. W tym artykule omówimy czym jest tonaż oraz jakie są jego różne rodzaje i zastosowania.
Czym jest tonaż?
Tonaż, jak sama nazwa wskazuje, to miara określająca ładowność statku. W praktyce jest to liczba wyrażająca pojemność statku i równa liczbie ton, jakie może on przenieść. Tonaż jest ustalany w oparciu o zasady określone przez Międzynarodową Konwencję o Obejmowaniu Statystyką Transportu Morskiego z 1969 roku.
Według tej konwencji, tonaż statek dzieli się na kilka kategorii, w tym:
– Tonaż brutto (GT) – odnosi się do objętości całkowitej statku i obejmuje wszystkie pomieszczenia i ładunki na pokładzie. Wlicza się również w to powierzchnię pokładów, ale bez odrębnego uwzględnienia przestrzeni pod nimi.
– Tonaż netto (NT) – odnosi się do faktycznej objętości ładunków, jakie może przenieść statek. Obejmuje on tylko te pomieszczenia, które mogą być wykorzystane na transport ładunków, a przestrzenie techniczne, takie jak maszynownia, nie są wliczane w ten rodzaj tonażu.
– Tonaż rejestrowy (RT) – odnosi się do wielkości jednostki morskiej w celu jej rejestracji. Tonaż rejestrowy jest obliczany w oparciu o normy konwencji o miarach i wadze statków z 1969 r.
We wszystkich kategoriach tonażu, jednostki są wyrażane w tonach miary angielskiej, czyli waga jednej tony wynosi 2 240 funtów lub 1016,047 kilograma.
Zastosowanie tonażu
Tonaż ma kluczowe znaczenie dla transportu morskiego, a szczególnie dla przemysłu statkowego. Z jednej strony, tonaże informują o sile statków, co jest ważne w kontekście bezpieczeństwa morskiego. Dzięki informacjom o tonażu kapitanowie statków są w stanie odpowiednio zatankować jednostki oraz kontrolować ciężar ładunków, aby zapewnić równowagę i stabilność statku.
Z drugiej strony, tonaże stanowią podstawę dla wielu opłat i podatków związanych z transportem morskim. Oświadczenie o tonażu jest wymagane do uzyskania zezwolenia na prowadzenie działalności w porcie, a także stanowi podstawę opodatkowania jednostek morskich.
Podsumowanie
Tonaż jest kluczowym elementem dla przemysłu morskiego i prawa morskiego. Jest to miara określająca ładowność statku, a w zależności od rodzaju tonażu, mierzy się objętość całkowitą statku, faktyczną objętość ładunków lub wielkość jednostki w celu jej rejestracji. Tonaż odgrywa ważną rolę w kontekście bezpieczeństwa morskiego oraz stanowi podstawę dla wielu opłat i podatków związanych z transportem morskim.
Systemy miar stosowane do pomiaru tonażu – wprowadzenie do zagadnienia.
Tonaz to pojęcie kluczowe w transporcie morskim. Jest to wielkość, która mówi nam, ile ładunku może pomieścić dany statek lub jednostka pływająca. Systemy miar stosowane do pomiaru tonażu są niezwykle istotnym elementem prawa morskiego, które reguluje przepływy handlowe na całym świecie. W tym artykule postaramy się przybliżyć najważniejsze informacje na temat tonażu i systemów miar stosowanych w tej dziedzinie.
Wprowadzenie do tonażu
Tonaż to jednostka miary, która określa pojemność jednostki pływającej. Określenie tej wielkości jest niezbędne do planowania transportu morskiego oraz wyznaczania opłat za przewóz ładunków. Istnieją różne systemy miar stosowane do pomiaru tonażu, a każdy z nich określa inaczej wielkość ładowni jednostki.
Historia tonażu
Pojęcie tonażu ma długą historię. Już w starożytności Grecy i Rzymianie stosowali różne jednostki miary do określania wielkości jednostek pływających. Jednym z pierwszych systemów był tzw. system Morski, która był stosowany w Europie do XVI wieku. Od tego czasu pojawiło się wiele innych systemów, takich jak anglosaski system ton, metryczna i masowa jednostka tonażu.
Systemy miar stosowane do pomiaru tonażu
Obecnie w transporcie morskim stosuje się kilka różnych systemów miar stosowanych do pomiaru tonażu. Oto najważniejsze z nich:
1. Tonaż brutto
Tonaż brutto jest jednym z najbardziej popularnych systemów miar stosowanych do pomiaru tonażu. Określa on łączną pojemność ładowni jednostki pływającej w metrach sześciennych. Do wyznaczenia tej wartości bierze się pod uwagę zarówno przestrzeń ładunkową, jak i przestrzeń dla pasażerów oraz inne pomieszczenia i urządzenia. Tonaż brutto jest stosowany do określania wysokości opłat za przewóz ładunków.
2. Tonaż netto
Tonaż netto określa rzeczywistą pojemność ładowni jednostki. Oznacza to, że w ten sposób wyznacza się łączną objętość, która będzie wykorzystywana na przewóz towarów. Do obliczenia tonażu netto pomija się zwykle pomieszczenia przeznaczone dla pasażerów, załogi i innych. Jest to istotne, ponieważ w ten sposób można dokładnie określić, ile towaru może zostać przetransportowane.
3. Tonaż rejestrowy
Tonaż rejestrowy określa pojemność bezpiecznego przeliczeniowego. W tym przypadku bierze się pod uwagę wielkość jednostki, jej konstrukcję oraz właściwości hydrodynamiczne. Tonaż rejestrowy jest stosowany głównie do celów administracyjnych i ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa na morzu.
4. Tonaż deadweight
Tonaż deadweight określa maksymalną wagę, jaką jednostka pływająca może przewieźć. W tym przypadku uwzględniane są zarówno ładunki, jak i paliwo, woda pitna, załoga i inne czynniki. Tonaż deadweight jest istotny ze względu na możliwość przewozu różnych rodzajów ładunków, a także ze względu na maksymalną nośność jednostki.
Podsumowanie
Systemy miar stosowane do pomiaru tonażu są niezwykle istotne w transporcie morskim i handlu międzynarodowym. Odpowiednie wyznaczenie tonażu pozwala na efektywne planowanie oraz przeprowadzanie przewozów ładunków. Zrozumienie różnych systemów miar oraz ich zastosowań jest kluczowe dla prawników i specjalistów z dziedziny prawa morskiego.
Różnice w definicji tonażu na świecie – omówienie głównych różnic dotyczących ilości określających tonaż jednostek.
Tonaż jednostek pływających jest jednym z kluczowych elementów prawa morskiego, a jego definicja i wyznaczanie zależy od wielu czynników. Pomimo, że na całym świecie funkcjonują różne definicje tonażu, można wyróżnić kilka kluczowych różnic.
Pierwszą z nich jest sposób obliczania tonażu. W przypadku tonażu brutto (GT), najczęściej stosowanego m.in. w Unii Europejskiej i Stanach Zjednoczonych, tonaż liczony jest z wykorzystaniem objętości całkowitej jednostki, czyli sumy objętości wszystkich pomieszczeń. W dramatycznym skrócie – GT to suma wszystkich trzymetrów, jakie znajdują się pod pokładem. W przypadku tonażu netto (NT), stosowanego np. w Chinach, obliczanie ton wody pochłoniętych przez statek w trakcie jazdy, a zatem jest to w istocie wartość samych przedmiotów przewożonych przez jednostkę.
Drugą różnicą jest to, jakie jednostki morskie są poddawane obowiązkowi rejestracji z określeniem ich tonażu. W przypadku Stanów Zjednoczonych, rejestrowane są jedynie jednostki o tonażu brutto powyżej 5, a w Europie od 24 metrów długości. W innych częściach świata, np. w Chinach, rejestracji podlegają już jednostki morskie o długości powyżej 10 metrów.
Kolejną różnicą jest kwestia regulacji przepisów odnośnie do tonażu. W przypadku Unii Europejskiej, istnieją szczegółowe regulacje odnośnie do pomiaru i klasyfikacji tonażu jednostek morskich, co umożliwia ujednolicenie działań w całej strefie. W Stanach Zjednoczonych natomiast, funkcjonują zasadniczo takie same normy co w Europie, aczkolwiek różnią się chociażby wymaganiami dotyczącymi rejestracji.
Ostatnią różnicą jest definicja tonażu w kontekście określania opłat portowych. W Europie często brana jest pod uwagę wartość tonażu brutto. Natomiast w krajach azjatyckich, gdzie porty są często położone na małych wyspach lub w ciasnych zatokach, opłaty pobierane są z uwzględnieniem tonażu netto.
Podsumowując, różnice w definicji tonażu na świecie wynikają głównie z różnych koncepcji dotyczących pomiaru jednostek morskich oraz odmiennych wymagań prawa i pomiarów stosowanych przez poszczególne kraje. Wpłynęło to na różne standardy przyjęte w różnych państwach, dotyczące wyznaczenia tonażu jednostek morskich, wprowadzone na podstawie specyfiki warunków geograficznych, prawnych i gospodarczych.
Tonaż w systemie Suez Canal Net Tonnage (SCNT) – charakterystyka i porównanie z innymi systemami.
Tonaż w systemie Suez Canal Net Tonnage (SCNT) – charakterystyka i porównanie z innymi systemami
System Suez Canal Net Tonnage (SCNT) jest jednym z wielu systemów pomiaru tonażu w żegludze morskiej. Innymi popularnymi systemami są między innymi systemy GRT (Gross Tonnage) czy NRT (Net Tonnage). W niniejszym artykule skupimy się na charakterystyce systemu SCNT oraz porównamy go do innych systemów.
Suez Canal Net Tonnage (SCNT) jest systemem pomiaru tonażu stosowanym w przypadku statków, które przepływają przez Kanał Sueski. W odróżnieniu od innych systemów, SCNT uwzględnia pojemność ładowni, a nie tylko wielkość kadłuba statku czy też jego wyporność. W praktyce oznacza to, że do obliczeń SCNT bierze się pod uwagę pojemność ładowni oraz wynikające z niej wymagania dotyczące wyposażenia jednostki, takie jak chociażby powierzchnia dostępna dla załogi, jak również miejsce przeznaczone dla ładunków.
W obliczeniach SCNT bierze się pod uwagę pojemność ładowni, a także powierzchnię pokładu i powierzchnię magazynów trzymających towary. Ponadto, w przypadku jednostek o pojemności większej niż 1000 SCNT, do tonażu dodaje się także wagę wyposażenia i maszyn umieszczonych na pokładzie.
Warto także zaznaczyć, że SCNT jest jednym z mniej popularnych systemów pomiaru tonażu na świecie. W kraju europejskim system ten ma jedynie niewielkie zastosowanie, szczególnie w przypadku statków, które nie przepływają przez Kanał Sueski. W takich przypadkach stosowany jest zwykle system NRT (Net Tonnage), który mierzy jedynie objętość ładowni.
Innym popularnym systemem pomiaru tonażu jest GRT (Gross Tonnage), który mierzy całkowitą objętość wewnętrzną statku, wliczając w to trudno dostępne dla ludzi przestrzenie, takie jak maszynownie czy też węzły towarzyszące. Warto zauważyć, że GRT mierzy objętość statku a nie jego wagę. Oznacza to, że dwa statki o tej samej objętości mogą różnić się wagą.
Podobnie jak w przypadku SCNT, system NRT często jest stosowany w przypadku statków, które przewożą ładunki. Jednak w odróżnieniu od systemu SCNT, NRT nie bierze pod uwagę wymiarów statku ani jego wyporności. Wynikające z tego ograniczenia powodują, że NRT jest stosowany głównie do pomiaru statków towarowych.
Podsumowując, Suez Canal Net Tonnage (SCNT) jest jednym z mniej popularnych systemów pomiaru tonażu na świecie. W odróżnieniu od innych systemów, takich jak GRT czy NRT, SCNT bierze pod uwagę pojemność ładowni oraz wymagania wynikające z wyposażenia statku. Warto zauważyć, że SCNT jest systemem stosowanym głównie w przypadku statków, które przepływają przez Kanał Sueski.
Tonaż w systemie Panama Canal Net Tonnage (PCNT) – charakterystyka i porównanie z innymi systemami.
System Panama Canal Net Tonnage (PCNT) jest jednym z wielu systemów służących do wyznaczania tonażu statków morskich. PCNT został opracowany w celu ułatwienia przepływu przez Kanał Panamski, który zaostrzył wymagania co do tonażu statków w wyniku rosnącej liczby przepływających przez niego jednostek.
PCNT opiera się na pomiarze pojemności ładowania statku i zastąpił tradycyjny pomiar brutto tonażu (GT), który miał wiele wad i nie uwzględniał parametrów statków zgodnie z ich rzeczywistymi rozmiarami i zastosowaniem. Oprócz PCNT, istnieją także inne systemy określania tonażu takie jak: pomiar brutto tonażu (GT), pomiar netto tonażu (NT), pomiar deadweight tonnage (DWT), pomiar rejestrowy tonażu (RT) itd. Każdy z nich aplikowany jest w zależności od wymagań przepisów, a przez samych armatorów, w zależności od ciężarów i charakterystyk statków.
PCNT jest wyznaczany na podstawie złożonego wzoru opartego na wielkości statku. Ostatecznie wynik wpisuje się do certyfikatu tonażowego, który jest niezbędny na potrzeby udziału w międzynarodowym handlu morskim.
Porównując system PCNT z innymi, należy zwrócić uwagę na jego specyfikę. Na przykład, pomiar brutto tonażu (GT) opiera się na ilości pomieszczeń na statku, nie uwzględniając pojemności ładowania, a pomiar deadweight tonnage (DWT) uwzględnia jedynie ładowność, ale również i maksymalny dopuszczalny ciężar jednostki.
PCNT jest systemem, który umożliwia uwzględnienie większej liczby parametrów statku, a w wyniku tego pozwala na uzyskanie bardziej precyzyjnego tonażu. Dzięki temu możliwe jest lepsze planowanie przewozu ładunków, wykorzystanie transportowych potencjałów poszczególnych jednostek, a także zarządzanie flotą w sposób bardziej efektywny.
Podsumowując, system Panama Canal Net Tonnage (PCNT) stanowi skuteczne rozwiązanie w celu wyznaczenia tonażu statku, pozwalając na lepsze planowanie i zarządzanie transportem morskim oraz zachowanie wymaganych standardów przez międzynarodowe przepisy.
Tonaż w systemie British Tonnage Measurement (BTM) – charakterystyka i porównanie z innymi systemami.
Tonaż w systemie British Tonnage Measurement (BTM) – charakterystyka i porównanie z innymi systemami
Tonaż to jedna z najważniejszych kwestii związanych z transportem morskim. Od wyniku jej obliczenia zależy między innymi wysokość opłaty portowej, ubezpieczenia, a także przepisy dotyczące załadunku statków. W systemie British Tonnage Measurement (BTM) mówi się o tonażu celowniczym oraz tonażu rejstrowym, którzy różnią się od siebie. W niniejszym artykule przeanalizujemy oba te pojęcia i dokonamy porównania ich z innymi systemami.
Tonaż celowniczy
Tonaż celowniczy to liczba, która determinuje wielkość, jaką można załadować na statek. Mówiąc bardziej precyzyjnie, jest to wielkość, wyrażona w tonach lub jednostkach objętości, która została pomnożona przez odpowiedni współczynnik. Zasadniczo, aby obliczyć tonaż celowniczy, należy obliczyć pojemność ładowni (lub ładowni i przedziałów ładunkowych) poprzez pomnożenie wymiarów statku (długość, szerokość i głębokość) oraz współczynników. Następnie wartość ta jest podzielona przez 100 lub 2,83, zależnie od jednostki, w której została wyrażona.
Tonaż rejstrowy
Tonaż rejstrowy to pojęcie, które opisuje faktyczną wielkość statku. Różni się ona od tonażu celowniczego, który jest zależny od tego, jak duży ładunek można przewieźć. Tonaż rejstrowy jest wyrażany w tonach rejestrowych lub innym systemie miar objętości, takim jak metry sześcienne. W przypadku tonażu rejstrowego należy wziąć pod uwagę każdą część statku i obliczyć jej objętość. Następnie, korzystając z odpowiedniego wzoru, oblicza się łączną objętość i przelicza na tony rejstrowe.
Porównanie z innymi systemami
Jednym z innych systemów obliczania tonażu jest system metryczny. W tym przypadku tonaż wyrażany jest w tonach metrycznych lub metrach sześciennych. Obliczenia są podobne do tych wykorzystywanych w systemie BTM, jednakże zastosowano tu inne współczynniki, jak również podział na kilka podtypów.
Innym systemem jest Measurement of Ships (MoS), który oblicza tonaż na podstawie objętości zawieszonej w wodzie. Ta objętość jest mierzona wodą wypełniającą każdego z zbiorników statku, a następnie przeliczana na tonę wyporności. Jest to bardziej skomplikowany sposób obliczenia tonażu niż w przypadku BTM lub metrycznym, ale daje bardzo precyzyjne wyniki.
Podsumowanie
Tonaż w systemie British Tonnage Measurement (BTM) jest jednym z najczęściej stosowanych sposobów obliczania wielkości statków. Zarówno tonaż celowniczy, jak i rejstrowy są wykorzystywane do różnych celów, a ich obliczanie zależy od wielu czynników. Porównując system BTM z innymi systemami, można wykazać dużą różnorodność sposobów obliczania tonażu. Każdy z nich ma swoje zalety i wady, ale w każdym przypadku liczone jest to, co najważniejsze – wielkość jednostki pływającej.
Tonaż w systemie Moorsom System (MS) – charakterystyka i porównanie z innymi systemami.
Tonaż w systemie Moorsom System (MS) – charakterystyka i porównanie z innymi systemami
Tonaż to jedna z kluczowych kwestii w prawie morskim, ponieważ decyduje o wielu aspektach związanych z działalnością statków. W tym kontekście warto przyjrzeć się systemowi Moorsom System (MS), który jest jednym z najważniejszych systemów tonażowych na świecie i porównać go z innymi istniejącymi systemami.
Moorsom System (MS) to system tonażowy opracowany w Wielkiej Brytanii w 1854 roku przez Thomasa Moorsoma. System ten opiera się na pomiarze objętości statku, który jest wyrażany w tonach rejestracyjnych (RT). Jedna tona rejestrowa wynosi 100 stóp sześciennych i odpowiada objętości przestrzeni ładunkowej statku. Moorsom System (MS) jest obecnie stosowany w wielu krajach, w tym w Wielkiej Brytanii, Australii, Kanadzie i Indiach.
System Moorsom System (MS) ma swoje zalety i wady. Jedną z jego głównych zalet jest fakt, że jest to system prosty i łatwy w stosowaniu. Wynikające z niego obowiązki oraz procedury są jasno określone, co ułatwia praktyczne stosowanie systemu. Ponadto, system ten jest akceptowany na całym świecie, co pozwala uniknąć konieczności przejścia procedury pomiaru objętości statku za każdym razem, gdy statek przypływa do innego portu.
Jednakże, system ten nie jest wolny od wad. Po pierwsze, system ten ma pewne ograniczenia w przypadku nowoczesnych statków, w których przestrzeń ładunkowa nie odzwierciedla dokładnie wielkości statku. W takim przypadku tonaż w systemie Moorsom System (MS) nie odzwierciedla rzeczywistych rozmiarów statku. Ponadto, nie jest on dokładny, ponieważ nie uwzględnia miejsc, gdzie statki są zabudowane, a które wpływają na ich zdolność do przewożenia ładunków.
Istnieją również inne systemy tonażowe, takie jak przelicznik tonażowy (GT) i tonaż netto (NT), które różnią się od systemu Moorsom System (MS). Przelicznik tonażowy (GT) określa ładowność statku, biorąc pod uwagę długość, szerokość i wysokość, a tonaż netto (NT) wyznacza pojemność statku, uwzględniając tylko powierzchnię ładowni.
W odniesieniu do tych systemów warto zwrócić uwagę na to, że system Moorsom System (MS) jest najprostszym i najbardziej tradycyjnym sposobem określania tonażu, ale niekoniecznie jest najlepszy dla wszystkich rodzajów statków. Z drugiej strony, przelicznik tonażowy (GT) i tonaż netto (NT) są bardziej dokładne, ale bardziej skomplikowane w stosowaniu.
Podsumowując, tonaż w systemie Moorsom System (MS) jest jednym z najważniejszych elementów prawa morskiego. System ten jest stosowany w wielu krajach na całym świecie. Ma on swoje zalety i wady w porównaniu z innymi systemami tonażowymi. Warto zwrócić uwagę na to, że jego łatwość stosowania jest ważna, ale w niektórych przypadkach, bardziej zaawansowane i precyzyjne systemy są bardziej odpowiednie dla określonych typów statków.
Tonaż w systemie Universal Measurement System (UMS) – charakterystyka i porównanie z innymi systemami.
W kontekście Prawa Morskiego, tonaż jest jednym z najważniejszych pojęć, stanowiącym podstawową miarę liczbową ładowności i wielkości statków. Uniwersalny System Pomiaru (UMS) jest jednym z trzech międzynarodowych systemów pomiaru tonażu, obok Międzynarodowego Systemu Jednostek (ITC) oraz Międzynarodowego Systemu Pomiaru Ładowności dla Statków (ICS). W tej publikacji skupimy się na systemie UMS i porównamy go z innymi systemami pomiaru tonażu.
Podstawowe cechy Universal Measurement System
Universal Measurement System używa tzw. brutto rejestrowej tony (BRT) jako miary tonażu dla statków handlowych. BRT to pomiar jednostki pojemności statków o nośności brutto powyżej 24 metrów, z wyłączeniem wodolotów, łodzi ratunkowych i innych mniejszych urządzeń pływających. Jeden BRT odpowiada pojemności 100 stóp sześciennych lub 2,83 metrów sześciennych. BRT jest obliczany na podstawie pomiaru objętości całej konstrukcji statku, zarówno jej wnętrza, jak i zewnętrznych elementów takich jak maszty i anteny.
Inne systemy pomiaru tonażu
Drugim międzynarodowym systemem pomiaru tonażu jest Międzynarodowy System Jednostek (ITC), który wprowadzono w 1982 roku. W systemie ITC pomiar tonażu odbywa się poprzez wyliczenie pojemności rejestrowej (GRT) statków handlowych o nośności brutto powyżej 24 metrów. Jeden GRT odpowiada objętości 100 stóp sześciennych netto. W przeciwieństwie do UMS, w ITC nie uwzględnia się zewnętrznych elementów, takich jak maszty i anteny, co może prowadzić do mniejszych wartości tonażu niż w przypadku UMS.
Kolejnym systemem jest Międzynarodowy System Pomiaru Ładowności dla Statków (ICS), który stosuje się do statków morskich o nośności brutto powyżej 500 metrów sześciennych. Pomiar tonażu w systemie ICS odbywa się poprzez obliczenie nośności statków w tonach wynikającej z dopuszczalnego obciążenia ładunkiem. System ten nie uwzględnia pojemności statków, lecz ich zdolność do przewozu ładunku.
Podsumowanie
Wnioskiem wynikającym z powyższego jest to, że każdy system pomiaru tonażu ma swoje wady i zalety. Universal Measurement System (UMS) jest systemem, który jest powszechnie stosowany dla statków handlowych, a Międzynarodowy System Pomiaru Ładowności dla Statków (ICS) jest preferowany dla dużych jednostek o dużej nośności.
Wybór odpowiedniego systemu pomiaru tonażu zależy od rodzaju i wielkości statku, a także od indywidualnych preferencji armatorów i operatorów statków. Niemniej jednak, ważne jest, aby wszyscy uczestnicy rynku morskiego stosowali jednoznaczne zasady pomiaru tonażu, aby zapewnić bezpieczeństwo i ochronę interesów wszystkich stron.
Jak wybierać odpowiedni system miar w zależności od celu i rejonu działalności.
System miar jest fundamentalnym elementem prawem morskim regulującej żeglugę i transport morski na całym świecie. Należy zatem prawidłowo wybrać system miar w zależności od celu i rejonu działalności. W poniższym paragrafie omówimy zagadnienia związane z tonarzem – jednym z systemów miar wymaganym w prawie morskim.
Tonaż to jednostka miary określająca ładowność statku. W zależności od celu i rejonu działalności istnieją różne systemy tonarzy, które różnią się miarą i sposobem obliczania. Istnieją cztery główne systemy tonarzy: tonaż brutto, tonaż netto, tonaż rejestrowy oraz tonaż ciężki.
Tonaż brutto to łączna pojemność wewnętrzna statku wyrażona w metrycznych tonach (1 tona=1000 kg). Łączna pojemność wewnętrzna stanowi podstawę dla wyliczenia podatków oraz opłat za korzystanie z portów. Tonaż brutto jest wykorzystywany w Europie, Japonii, Ameryce Łacińskiej i innych krajach.
Tonaż netto to pojemność ładunkowa statku, wyrażona w metrycznych tonach i określająca ilość ładunku, jaką statek jest w stanie przetransportować. Jest to przydatne narzędzie dla armatorów w planowaniu przewozów. Tonaż netto jest stosowany w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Australii i wielu innych krajach.
Tonaż rejestrowy definiowany jest jako całkowita wyporność statku wyrażona w metrycznych tonach lub w tonach angielskich. Wyporność to ilość wody wypieranej przez statek, utrzymującej go na powierzchni. Tonaż rejestrowy jest wykorzystywany do celów administracyjnych i prawnych, takich jak rejestracja statku oraz obliczenie opłat portowych i ubezpieczeń. Służy do tego przede wszystkim w Unii Europejskiej, Chinach, Rosji i wielu krajach na Bliskim Wschodzie.
Tonaż ciężki jest to sposób określania ładowności statku, który w szczególności wykorzystywany jest przez przemysł wydobywczy. Oznacza on, ile wyrobów może przetransportować na jednym rejsie, wykorzystując dany system wydobycia. Tonaż ciężki określany jest najczęściej w krajach o bogatych złożach mineralnych, takich jak Australia, Kanada czy Chiny.
Podsumowując, dobór odpowiedniego systemu miar w zależności od celu i rejonu działania ma kluczowe znaczenie, zarówno dla armatorów i operatorów statków, jak i dla przedsiębiorstw związanych z przemysłem wydobywczym i portowym. Warto zatem znać różnice między poszczególnymi systemami tonarzy i dostosować je do swoich potrzeb biznesowych.
Podsumowanie: którego systemu miar warto używać przy pomiarze tonażu?
Podsumowanie: Który system miar warto używać przy pomiarze tonażu?
Przy pomiarze tonażu, istnieją dwa systemy miar, które można zastosować – system wagi morskiej brutto (GRT) oraz system wagi morskiej netto (NRT). Oba systemy mają swoje zalety i wady, a wybór zależy od celu zastosowania.
System wagi morskiej brutto (GRT) jest stosowany głównie do określenia ładowności statku oraz jego wielkości. W tej metodzie, liczba ton GRT jest wyznaczana na podstawie objętości wewnętrznej statku. Miara ta uwzględnia nie tylko ładowność, ale również ilość miejsca na pokładzie, które jest dostępne dla pasażerów i załogi. GRT jest używane w celu określenia wysokości opłat portowych, podatków i ubezpieczenia.
Wady systemu wagi morskiej brutto (GRT) to jego złożoność i kosztowność, ponieważ wymaga on precyzyjnych pomiarów objętości statku. Ponadto, GRT nie uwzględnia faktycznej ładowności statku, a jedynie jego pojemność.
System wagi morskiej netto (NRT) jest stosowany do określenia faktycznej ładowności statku. W tej metodzie, liczba ton NRT jest wyznaczana przez odejmowanie objętości przestrzeni niebędących ładownią od objętości brutto. Daje to wartość użytecznej przestrzeni ładunkowej, która uwzględnia tylko faktyczną pojemność statku.
Zalety systemu wagi morskiej netto (NRT) to prosta i niedroga metoda pomiaru, która daje dokładne wyniki. Pomiar ten uwzględnia faktyczną pojemność statku, co przekłada się na jego ładowność. NRT jest stosowany w celu określenia opłat za przewóz ładunków oraz do celów ubezpieczenia.
Wady systemu wagi morskiej netto (NRT) to fakt, że nie uwzględnia on przestrzeni niebędącej ładownią, co może stanowić problem podczas użytkowania statku. Ponadto, NRT nie uwzględnia miejsca na pokładzie, co może mieć znaczenie przy przewozie pasażerów.
Podsumowując, wybór miary zależy od celu pomiaru tonażu. System wagi morskiej brutto (GRT) jest stosowany do określenia wielkości statku, podczas gdy system wagi morskiej netto (NRT) jest stosowany do określenia jego faktycznej ładowności. Oba systemy mają swoje zalety i wady, ale dobrze dobrana miara może pomóc w zapewnieniu bezpieczeństwa i redukcji kosztów w transporcie morskim.
