Wstęp: Czym jest dziedziczenie i kiedy ma miejsce?
Wstęp: Czym jest dziedziczenie i kiedy ma miejsce?
Dziedziczenie to jedno z najważniejszych zagadnień prawa spadkowego. Polega na przekazywaniu praw i obowiązków zmarłego na jego spadkobierców. Dziedziczenie ma miejsce po osobie, która zmarła i pozostawiła po sobie majątek oraz posiada spadkobierców.
W polskim prawie spadkowym wyróżniamy dwie formy dziedziczenia – ustawowe i testamentowe. Dziedziczenie ustawowe ma miejsce w przypadku, gdy zmarły nie sporządził testamentu lub gdy w testamencie nie wskazał, kto ma być spadkobiercą. W takiej sytuacji dziedzictwo przypada według określonych przez ustawę reguł.
Dziedziczenie testamentowe z kolei ma miejsce wtedy, gdy zmarły sporządził testament, czyli dokument zawierający jego ostatnią wolę w zakresie przepisów spadkowych. W testamencie zmarły może określić, kto ma być spadkobiercą oraz w jakim zakresie. Może także dysponować swoim majątkiem w inny sposób, np. przekazać go na cele charytatywne.
Podział dziedzictwa może być dokonany na różne sposoby – równomiernie między wszystkich spadkobierców, z zachowaniem tzw. zasad dziedziczenia w linii prostej, czyli kierowania się bliskością pokrewieństwa lub określeniem konkretnych przedmiotów. Dziedzictwo może przypaść także spadkobiercom legatów, czyli zobowiązań zmarłego.
Podsumowując, dziedziczenie to proces, w ramach którego dochodzi do przekazywania majątku oraz prawa i obowiązków zmarłego na jego spadkobierców. W Polsce wyróżniamy dziedziczenie ustawowe i testamentowe, a podział dziedzictwa może być dokonany na różne sposoby. Dlatego warto zapoznać się ze szczegółami prawa spadkowego, aby mogli Państwo w pełni zabezpieczyć swój majątek i umożliwić bezproblemowe dziedziczenie po sobie.
Narodziny dziecka po śmierci spadkodawcy: Kto dziedziczy?
W sytuacji, gdy spadkodawca zmarł po narodzinach dziecka, istnieją szczególne zasady dziedziczenia. W takim przypadku, dziecko może zostać uznane za dziedzica ustawowego spadkodawcy.
Zgodnie z Kodeksem Cywilnym, dziedzictwo ustawowe to dziedzictwo, które powstaje w przypadku braku testamentu lub gdy dziedzic uprawniony do dziedziczenia testamentowego odmówi dziedziczenia lub go nie otrzyma ze względu na brak spadku.
W przypadku dziecka, które urodziło się po śmierci spadkodawcy, przysługuje mu prawo do dziedziczenia na równi z pozostałymi dziedzicami ustawowymi. Oznacza to, że dziecko, które narodziło się po śmierci spadkodawcy, ma prawo do udziału w dziedzictwie na równi z innymi spadkobiercami ustawowymi.
W przypadku gdy spadkodawca posiadał testament, to możliwe jest, że dziecko narodzone po jego śmierci może być również beneficjentem testamentu. W takim przypadku, dziecko otrzyma udział w spadku zgodnie z wolą spadkodawcy zapisaną w testamencie.
W przypadku braku testamentu, dziedzictwo ustawowe zostanie podzielone pomiędzy spadkobierców ustawowych zgodnie z zasadami określonymi w Kodeksie Cywilnym. W wypadku dziedziczenia po spadkodawcy, który posiadał potomstwo, a zmarł przed urodzeniem się dziecka, z uwagi na fakt, że dziecko urodziło się już po śmierci spadkodawcy, traktuje się jako urodzone w momencie otwarcia spadku.
Warto zaznaczyć, że w szczególnych przypadkach, istnieje możliwość wydziedziczenia udziału w dziedzictwie dziecka będącego potomkiem spadkodawcy. Taka sytuacja jest uregulowana w Kodeksie Cywilnym i wiąże się z zachowkiem, którego spadkodawca nie może naruszyć w testamencie. Zachowek to określona część majątku, która przysługuje z mocy prawa spadkobiercom ustawowym. W przypadku, gdy spadkodawca w testamencie narusza zachowek, dziecko może odrzucić testament lub żądać zaspokojenia swego zachowku.
Podsumowując, dziecko narodzone po śmierci spadkodawcy może być uznane za dziedzica ustawowego, mającego prawo do udziału w dziedzictwie na równi z innymi spadkobiercami ustawowymi lub testamentowymi. Warto również zwrócić uwagę na fakt, że istnieje możliwość wydziedziczenia dziecka z udziału w dziedzictwie poprzez naruszenie zachowku.
Sytuacja gdy spadkodawca nie zostawił testamentu: W jaki sposób dziedziczą potomkowie?
W momencie, gdy spadkodawca nie zostawił testamentu, dziedziczenie odbywa się zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego. Zgodnie z nimi, spadkodawca zostawiający potomstwo, tzn. małżonka, dzieci, wnuki, prawnuki, dziedziczy zawsze pierwsza grupa spadkobierców – czyli bliscy krewni – pochodzący od spadkodawcy w linii prostej.
W przypadku braku bliskich krewnych, do dziedziczenia dochodzą krewni boczni – czyli spadkodawcy bliscy krewni w linii poziomej (rodzeństwo, kuzyni, stryjowie, siostry itp.). W tej sytuacji spadkodawca nie pozostawiający potomstwa i bliższych krewnych, dziedziczyć będzie właściwie każdy, kto w jakiś sposób był z nim spokrewniony.
Jeśli zaś spadkodawca zostawia tylko jedno dziecko, to dziedziczy ono całość spadku. Jeśli zaś zostawia dwoje lub więcej dzieci, spadkobiercy dziedziczą równe części. W takim przypadku mowa jest o tzw. dziedziczeniu ustawowym.
W sytuacji, gdy jedno z dzieci nie żyje, dziedziczyć będą z kolei jego potomkowie. Co więcej, odsyłając do dziedziczenia w linii prostej, należy wskazać, że jeśli spadkobierca zmarł przed spadkodawcą, to jego dzieci dziedziczą w jego miejsce.
Warto dodać, że jeśli spadkodawca w ogóle nie zostawił spadkobierców, wówczas jego majątek przejdzie na rzecz Skarbu Państwa.
W przypadku dziedziczenia ustawowego warto zwrócić uwagę na fakt, że Kodeks cywilny wyłącza z dziedziczenia osoby, które dopuściły się ciężkich czynów karalnych względem spadkodawcy. W takim przypadku osoba ta nie ma prawa do spadku, a majątek trafia na rzecz innych spadkobierców.
Podsumowując, dziedziczenie po spadkodawcy bez testamentu jest regulowane przepisami Kodeksu cywilnego. Zawsze w pierwszej kolejności dziedziczą bliscy krewni, a jeśli ich nie ma, dziedziczenie przypada krewnym bocznym. Jeśli spadkodawca zostawiający małżonka i potomków, dziedziczą oni równe części. Jeśli zaś spadkodawca nie pozostawił żadnych spadkobierców, jego majątek trafia na rzecz Skarbu Państwa.
Dziedziczenie przy uwzględnieniu testamentu: Co może wpłynąć na pobyt potomka w spadku?
Dziedziczenie to proces, w którym osoby bliskie zmarłemu przejmują jego majątek. Zgodnie z zasadami prawa spadkowego, dziedziczenie jest uregulowane przez przepisy kodeksu cywilnego. Jednym z elementów, które mogą wpłynąć na pobyt potomka w spadku, jest testament.
Testament to dokument, w którym zmarły wyraża swoje życzenia odnośnie podziału majątku. Istotne jest, aby wykonać testament w sposób zgodny z przepisami prawa, gdyż nieprawidłowe jego wykonanie może prowadzić do sporów między spadkobiercami.
W testamencie zmarły może przede wszystkim wyznaczyć osoby, które mają odziedziczyć jego majątek. Możliwe jest również wyrażenie życzenia, by określona osoba zrezygnowała z prawa do dziedziczenia. Warto tutaj nadmienić, że w przypadku, gdy będą to osoby ustawowe, zmarły nie ma takiej możliwości.
Innym ważnym aspektem dotyczącym testamentu jest zagadnienie pobytu dziecka w spadku. Zgodnie z przepisami prawa, dzieci zmarłego dziedziczą jego majątek w takich samych proporcjach. Jednym z wyjątków są sytuacje, w których zmarły wydziedziczał dziecko w testamencie.
Warto jednak zaznaczyć, że wykonanie testamentu w taki sposób, by wykluczyć jedno dziecko z dziedziczenia bez uzasadnionego powodu, może prowadzić do sporów wśród spadkobierców. Warto tutaj również zauważyć, że dziedziczenie po zmarłym, który zmarł małżonkiem, może wiązać się z dodatkowymi ograniczeniami, jakie zostaną wyznaczone przez przepisy prawa.
Ostatecznie, przy wykonywaniu testamentu należy pamiętać o zachowaniu równowagi między różnymi spadkobiercami, aby uniknąć konfliktów wśród nich. Dlatego również, warto skorzystać z pomocy prawnika, aby mieć pewność, że zawarte w testamencie postanowienia będą zgodne z wymaganiami prawa, a dziedziczenie nie przyniesie nieporozumień pomiędzy poszczególnymi rodzinami.
Porównanie dziedziczenia w przypadku narodzin dziecka i przyjęcia dziecka do adopcji po śmierci spadkodawcy: W jaki sposób róznia sie sposoby dziedziczenia?
W przypadku dziedziczenia w przypadku narodzin dziecka i przyjęcia dziecka do adopcji po śmierci spadkodawcy, istnieją znaczne różnice w sposobie, w jaki dziedziczenie jest przeprowadzane. Dziedziczenie to proces, w którym osoba przejmuje aktywa lub długi po zmarłym członku rodziny. W przypadku narodzin dziecka, dziecko zyskuje prawo do dziedziczenia po swoich rodzicach natychmiast po urodzeniu. W przypadku adopcji natomiast, dziecko zaczyna mieć prawo do dziedziczenia dopiero po zakończeniu procesu adopcyjnego.
Istotną kwestią jest również kwestia praw dziedziczenia. W przypadku narodzin dziecka, dziecko ma prawo dziedziczenia po swoich rodzicach zgodnie z prawami dziedziczenia, które obowiązują w danym kraju. W przypadku adopcji natomiast, dziecko traktowane jest jako pełnoprawne dziecko adopcyjne i ma prawo dziedziczenia zgodnie z takimi samymi prawami, jakie obowiązują w przypadku dzieci biologicznych.
Kolejnym ważnym aspektem jest czas dziedziczenia. W przypadku narodzin dziecka, dziedziczenie odbywa się natychmiast po urodzeniu dziecka, a wszelkie aktywa, które były własnością zmarłego rodzica, przekazywane są na dziecko, zgodnie z zasadami dziedziczenia. W przypadku adopcji natomiast, dziecko zaczyna mieć prawo do dziedziczenia dopiero po zakończeniu całego procesu adopcyjnego. Oznacza to, że jeśli spadkodawca zmarł przed zakończeniem procesu adopcyjnego, dziecko nie będzie miało prawa do dziedziczenia po zmarłym rodzicu.
Warto też pamiętać o kwestii dziedziczenia z punktu widzenia innych krewnych. W przypadku narodzin dziecka, dziecko ma prawo do dziedziczenia po swoich rodzicach, co nie zmienia faktu, że rodzice lub inni krewni zmarłego mogą również mieć prawo do dziedziczenia. W przypadku adopcji natomiast, dziecko adopcyjne zastępuje wszelkie relacje prawne z biologicznymi rodzicami, a wszelkie prawa dziedziczenia lub zachowku, które przysługiwały wcześniej biologicznym rodzicom dziecka, przestają obowiązywać.
Podsumowując, różnice między sposobami dziedziczenia w przypadku narodzin dziecka i przyjęcia dziecka do adopcji po śmierci spadkodawcy są znaczne. W przypadku narodzin dziecka, dziecko zyskuje prawo do dziedziczenia natychmiast po urodzeniu, podczas gdy w przypadku adopcji dziecko musi przejść przez cały proces adopcyjny, zanim zacznie mieć prawo do dziedziczenia. Oba sposoby dziedziczenia mają swoje unikalne cechy, a wszystko zależy od konkretnego przypadku i przepisów prawnych obowiązujących w danym kraju.
Kwestia dziedziczenia spadku niespisanego w pozwoleniu: Co podlega spadkowi niespisanemu a co nie?
Kwestia dziedziczenia spadku niespisanego w pozwoleniu jest jednym z zagadnień, które budzą niejednoznaczne interpretacje w świecie prawa spadkowego. Przede wszystkim warto wskazać, czym tak właściwie jest spadek niespisany. Odnosi się to do sytuacji, w której spadkobiercy nie sporządzają aktu poświadczającego dziedziczenie, jakim może być np. testament czy umowa dziedziczenia.
W takim przypadku, zgodnie z ustawą o spadkach i darowiznach, dziedziczenie odbywa się na podstawie przepisów dotyczących ustawowego dziedziczenia. Innymi słowy, osoby uprawnione do dziedziczenia będą dziedziczyć w kolejności określonej w ustawie, a w przypadku braku spadkobierców ustawowych, spadek przepada na rzecz Skarbu Państwa.
Należy jednak wskazać, że w ramach spadku niespisanego nie ma miejsca dziedziczenie wszystkich składników majątkowych pozostawionych przez zmarłego. Wszelkie prawa osobiste, takie jak np. prawo do alimentów, emerytury czy renty, nie podlegają dziedziczeniu. Podobnie rzecz ma się w przypadku zobowiązań zmarłego.
Spadkobiercy niespisanego spadku dziedziczą jedynie majątek, włączając w to wszelkie składniki aktywów, takie jak nieruchomości, ruchomości, prawa majątkowe, konta bankowe czy przedsiębiorstwa.
Niezależnie jednak od braku aktu poświadczającego dziedziczenie, spadkobiercy niespisanego spadku muszą zmierzyć się z koniecznością przeprowadzenia procedury dziedziczenia. Procedura ta polega na złożeniu wniosku o stwierdzenie nabycia spadku w sądzie rejonowym. W skład takiego wniosku wchodzi m.in. oświadczenie o przyjęciu spadku oraz wykaz majątku pozostawionego przez zmarłego.
Warto również zwrócić uwagę na kwestię podziału majątku w ramach dziedziczenia spadku niespisanego. W tym przypadku, spadkobiercy będą dziedziczyć zgodnie z ich ustawowym kolejnością dziedziczenia. Zgodnie z przepisami, w pierwszej kolejności dziedziczą małżonek i dzieci. W przypadku braku małżonka i dzieci, spadkobiercami są: rodzice, dziadkowie, rodzeństwo, a w ostateczności krewni do IV stopnia.
Podsumowując, kwestia dziedziczenia spadku niespisanego w pozwoleniu jest tematem, który wiąże się z licznymi wyzwaniami i dylematami. Należy jednak pamiętać, że spadek niespisywany nie oznacza automatycznego dziedziczenia wszystkich składników majątkowych pozostawionych przez zmarłego. Warto pamiętać także, że procedura dziedziczenia w przypadku spadku niespisanego jest równie złożona, jak w przypadku spadku sporządzonego w formie aktu poświadczającego dziedziczenie.
Z powodu licznych niejednoznaczności związanych z dziedziczeniem niespisanego spadku, zawsze warto skonsultować się z doświadczonym prawnikiem, który pomoże wyjaśnić wszelkie wątpliwości i podpowie, jak należy działać w przypadku takiej sytuacji.
Zasady dziedziczenia stosowane w przypadku istnienia wielu potomków: Jaki jest podział spadku pomiędzy nimi?
Zasady dziedziczenia stosowane w przypadku istnienia wielu potomków: Jaki jest podział spadku pomiędzy nimi?
Dziedziczenie jest procesem, w którym majątek spadkodawcy przechodzi na jego następców prawnych w wyniku jego śmierci. W przypadku istnienia wielu potomków, należy zastosować odpowiednie zasady dziedziczenia, aby ustalić, jakie części spadku należą się każdemu z nich.
Zgodnie z polskim prawem, spadkodawca może ustawić swoją dziedziczną wolę poprzez sporządzenie testamentu lub umowy dziedziczenia. W przypadku jego braku, dziedziczenie odbywa się na podstawie ustawy o spadkach.
W sytuacji, gdy spadkodawca zostawił po sobie potomstwo w postaci dzieci, zastosowanie znajduje przepis art. 936 kodeksu cywilnego. Zgodnie z nim, każde dziecko ma równe prawa do spadku. Oznacza to, że jeśli na przykład spadkodawca posiadał piętro domu, trzecią część działki i pięć tysięcy złotych na koncie bankowym, to każde z dzieci będzie dziedziczyć po równo po jednej trzeciej piętra, działki i środków zgromadzonych na koncie.
W przypadku śmierci jednego z dzieci, jego część spadku przypada dziatkom. W takiej sytuacji, dziedziczenie odbywa się na zasadzie reprezentacji. Oznacza to, że wnuki zastępują swojego zmarłego rodzica i dziedziczą tylko jego udział w majątku spadkowym. W ten sposób, jeśli z trzeciego piętra z zapisu powyżej jedno dziecko zmarło, a pozostawiło dwójkę dzieci, to każde z nich otrzyma po jeden szósty piętra, jedną trzecią działki i jedną dziesiątą środków zgromadzonych na koncie.
W przypadku rodzeństwa, które posiada wspólnego zmarłego rodzica, zasady dziedziczenia wyglądają nieco inaczej. Zgodnie z ustawą o spadkach, w takim przypadku dziedziczenie odbywa się na zasadzie pokoleniowej, a nie równej. Oznacza to, że dziedzicami pierwszej kolejności są dzieci zmarłego rodzeństwa, a dopiero jeśli takich nie ma, spadkobiercami zostają jego rodzice.
Przykładowo, jeśli spadkodawca miał dwoje rodzeństwa i zmarł bezpotomnie, spadkobiercami będą jego rodzice. Jeśli jednak jedno z rodzeństwa miało dwójkę dzieci, a drugie – jedno dziecko, to po zmarłym rodzeństwie dziedziczą ich dzieci. Oznacza to, że cały spadek zostanie podzielony na trzy części: dwie dla dzieci jednego z rodzeństwa i jedną dla dziecka drugiego brata lub siostry.
Podstawową zasadą dziedziczenia w Polsce jest równość wobec prawa. Oznacza to, że każda osoba, która ma prawo do spadku, otrzymuje go w równych udziałach. W przypadku istnienia wielu potomków, zasady dziedziczenia są precyzyjnie określone, aby uniknąć sporów i nieporozumień między rodzeństwem czy rodziną zmarłego. Warto zapoznać się z przepisami dotyczącymi dziedziczenia oraz skonsultować swoją sytuację z fachowcem, aby mieć pewność, że wszystko zostało uregulowane zgodnie z aktualnym prawem.
Dziedziczenie z opóźnieniem w przypadku zaginięcia potomka: W jaki sposób ustalony jest spadek w takiej sytuacji?
Zaginięcie potomka, jak i inne okoliczności śmierci może wpłynąć na dziedziczenie. Warto zatem poznać zasady, którymi kieruje się polskie prawo spadkowe w takiej sytuacji.
Jeśli spadkodawca umiera pozostawiając potomka, którego miejsce pobytu jest nieznane, wówczas mamy do czynienia ze spadkiem z opóźnieniem. Spadkiem z opóźnieniem nazywamy sytuację, w której dziedziczenie obejmuje w pierwszej kolejności osoby, które dziedziczyłyby w przypadku, gdyby zaginiony potomek zmarł przed otwarciem spadku. W przypadku, gdy potomek zostanie odnaleziony, dopiero wtedy zostanie on uznany za spadkobiercę i podzielony zostanie główny spadek.
Warto pamiętać, że spadkodawca może zapisać na rzecz zaginionego potomka jedynie taką część spadku, jaka jest wymagana na mocy prawa. Oznacza to, że pozostali dziedzice będą mieli do wypowiedzenia prawo do swojego zachowku w przypadku, gdyby zaginiony potomek zostanie odnaleziony. Odnalezienie zaginionego potomka musi jednak nastąpić w ciągu 10 lat od dnia, w którym spadkodawca zmarł.
W przypadku, gdy potomek nie będzie mógł zostać odnaleziony w ciągu 10 lat, spadek zostanie podzielony na zasadzie dziedziczenia ab intestato. Oznacza to, że będą to osoby zgodnie z kolejnością dziedziczenia ustawowego, czyli najpierw przysługiwać będzie spadek najbliższym członkom rodziny, a następnie kolejno krewnym coraz odleglejszym.
Podsumowując, zaginięcie potomka wpływa na dziedziczenie poprzez spadek z opóźnieniem. W przypadku, gdy zaginiony potomek zostanie odnaleziony, zostanie on uznany za spadkobiercę i dopiero wówczas podzielony zostanie główny spadek. Warto pamiętać, że w sytuacji, gdy zaginiony potomek nie zostanie odnaleziony w ciągu 10 lat, spadek zostanie dziedziczony zgodnie z ustawową kolejnością dziedziczenia ab intestato. Zatem dziedziczenie z opóźnieniem wymaga dużej uwagi i rozwagi przy planowaniu spadku.
Przepisy dotyczące dziedziczenia przy dziedziczeniu ustawowym: Jakie są zasady dziedziczenia przy dziedziczeniu ustawowym?
Przepisy dotyczące dziedziczenia przy dziediczeniu ustawowym to zagadnienie bardzo ważne dla każdej osoby, która chce być przygotowana na różnego rodzaju życiowe sytuacje. Dziedziczenie ustawowe to dziedziczenie, które ma miejsce w przypadku, gdy brak jest testamentu albo gdy on nie jest ważny. W takim przypadku to kodeks cywilny określa, kto dziedziczy po zmarłym.
Najważniejszą zasadą dziedziczenia ustawowego jest zasada pokrewieństwa. Oznacza to, że dziedzicami są osoby spokrewnione z zmarłym, w pierwszej kolejności dzieci, a jeśli ich nie ma – wnuki, a jeśli ich też nie ma – prawnuki itd. Kolejną grupą osób, które dziedziczą, są rodzice zmarłego i ich potomkowie, a także małżonek. W przypadku, gdy nie ma spadkobierców, dobra dziedziczą państwo.
Warto zaznaczyć, że w dziedziczeniu ustawowym dziedziczą tylko osoby spokrewnione zmarłym, a nie jego przyjaciele czy znajomi. Dziedziczenie ustawowe jest ściśle uregulowane w kodeksie cywilnym, co oznacza, że nie można tego dziedziczenia dowolnie zmieniać w testamencie.
W ścisłym porządku dziedziczenia istnieją różne reguły dotyczące podziału spadku. Na przykład w przypadku, gdy zmarły nie ma dzieci, jego spadek dziedziczy małżonek i rodzice, zaś w przypadku, gdy ma dzieci, to małżonek dziedziczy wraz z nimi. Warto zwrócić uwagę również na kwestię przedstawicielstwa, która może mieć duże znaczenie przy dziedziczeniu ustawowym. Chodzi bowiem o to, że w przypadku, gdy jedna z osób uprawnionych do dziedziczenia nie żyje, to jej dziedzicami stają się jej potomkowie.
Podsumowując, przepisy dotyczące dziedziczenia przy dziedziczeniu ustawowym są bardzo istotne z punktu widzenia prawa spadkowego. Dziedziczenie ustawowe jest znacznie mniej elastyczne niż dziedziczenie z testamentu, ale jednocześnie zapewnia osoby spokrewnione zmarłym pewne zabezpieczenie, gdy nie zostawi on on testamentu lub gdy testament nie będzie ważny. Dlatego warto znać te przepisy i mieć świadomość, jakie zasady obowiązują przy dziedziczeniu ustawowym.
Podsumowanie: Co powinniśmy wiedzieć o dziedziczeniu w przypadku narodzin dziecka po śmierci spadkodawcy?
Podsumowanie: Co powinniśmy wiedzieć o dziedziczeniu w przypadku narodzin dziecka po śmierci spadkodawcy?
Narodziny dziecka po śmierci spadkodawcy wpływają na dziedziczenie w przypadku braku testamentu lub nieważności testamentu. W chwili narodzin dziecka, które jest spadkobiercą ustawowym, zmienia się zasadność podziału spadku.
W przypadku braku testamentu i śmierci spadkodawcy pozostawiającego jedynie potomków, spadkobiercą ustawowym będzie wyłącznie dziecko spadkodawcy, które narodziło się za jego życia. Jednakże w przypadku narodzin dziecka po śmierci spadkodawcy, to dziecko staje się spadkobiercą razem z pozostałościami spadkodawcy.
Jeśli zmarły spadkodawca pozostawił już spadkobierców, którzy dziedziczą po nim na mocy ustawy, wówczas nowo narodzone dziecko otrzyma tylko taki udział w spadku, jaki przysługuje każdemu innemu spadkobiercy ustawowemu.
Warto zaznaczyć, że w przypadku dziedziczenia przez zstępnych działają tzw. zasady przedstawicielstwa, co oznacza, że w chwili śmierci spadkodawcy wyłączone z dziedziczenia potomstwo ma przez swoich potomków prawo do udziału w spadku.
Należy wiedzieć także, że w przypadku dziedziczenia przez zstępnych spadkodawcy wskazanym w testamencie, narodziny dziecka po śmierci spadkodawcy nie wpłyną na podział spadku, ponieważ w testamencie określono już kolejność dziedziczenia.
Podsumowując, narodziny dziecka po śmierci spadkodawcy wpływają na dziedziczenie, co do zasady zwiększając krąg spadkobierców. W praktyce mogą wystąpić jednak sytuacje, w których zdarzenia testamentalne wykluczają dziedziczenie przez nowo narodzone dziecko. W każdym przypadku warto poznać szczegóły dziedziczenia, aby zachować spokój w trudnym dla rodziny czasie.
