Wstęp: Co to jest zaliczka i jak działa w umowach sprzedaży?
Wstęp: Co to jest zaliczka i jak działa w umowach sprzedaży?
Zaliczka to kwota, którą kupujący wpłaca sprzedającemu w celu potwierdzenia zawarcia umowy i zobowiązania się do dalszej realizacji transakcji. Zaliczka jest często stosowana w umowach sprzedaży nieruchomości, pojazdów oraz przedmiotów ruchomych. W tym artykule przyjrzymy się bliżej zasadom, na jakich działa zaliczka oraz jej funkcjom w umowie sprzedaży.
Wysokość zaliczki jest zazwyczaj ustalana przez strony umowy i zależy od wartości przedmiotu transakcji oraz obowiązujących na rynku stóp procentowych. W przypadku wymagań formalnych, zaliczka musi zostać uregulowana w umowie pisemnej, która stanowi podstawę prawnej dla dalszych działań kupującego i sprzedającego.
Zaliczka to forma zabezpieczenia transakcji dla sprzedającego. Sprzedający decyduje o dalszym postępowaniu z zaliczką w przypadku, gdy kupujący nie spełnia swoich zobowiązań. Jeśli kupujący nie płaci reszty kwoty w ustalonym terminie, zaliczka przypada sprzedającemu. Warto zauważyć, że zaliczka jest rekompensowana na poczet wartości przedmiotu umowy.
Poza funkcją zabezpieczającą, zaliczka spełnia również funkcję motywacyjną dla sprzedającego. Zaliczka to potwierdzenie, że kupujący jest poważnym zainteresowanym sprzedawany przedmiotem transakcji, a zaliczka stanowi dla sprzedającego gwarancję, że cena przedmiotu zostanie uregulowana w przyszłości.
Bardzo ważnym aspektem związanym z zaliczką jest termin jej wpłaty, który jest uzależniony od umowy między kupującym i sprzedającym. Wpłata zaliczki przed terminem wpłaty lub wpłata kwoty mniejszej niż postanowiono w umowie, może wpłynąć na nierzetelność i nieodpowiedzialność kupującego.
Wniosek
Zaliczka w umowie sprzedaży nieruchomości, pojazdów lub przedmiotów ruchomych to gwarancja dla sprzedającego, że kupujący jest poważnie zainteresowany zakupem. Zaliczka zapewnia zarówno motywację dla sprzedającego, jak i zabezpieczenie w przypadku, gdy kupujący nie spełnia swoich zobowiązań. Zaliczka jest obowiązkiem oraz formą potwierdzenia umowy i jej termin oraz wysokość powinny być zawsze ustalane w umowie.
Przypadki, w których sprzedający może zatrzymać zaliczkę.
W przypadku umów sprzedaży, sprzedający może zatrzymać zaliczkę w przypadku naruszenia przez kupującego warunków umowy. Istnieją jednak określone przypadki, w których sprzedający ma prawo zatrzymać zaliczkę.
Pierwszym przypadkiem, w którym zaliczka może zostać zatrzymana przez sprzedającego, jest sytuacja, gdy kupujący nie dokonał pełnej zapłaty za przedmiot sprzedaży. W takim przypadku sprzedający ma prawo zatrzymać zaliczkę jako część niewypłaconej kwoty. Jednocześnie, sprzedający ma prawo do odstąpienia od umowy, a gdy to nastąpi, zaliczka zostanie zwrócona.
Drugi przypadek, w którym sprzedający może zatrzymać zaliczkę, to sytuacja, gdy kupujący naruszył warunki umowy, nie odbierając przedmiotu sprzedaży w uzgodnionym terminie. Jeśli sprzedający wyznaczył termin odbioru, a kupujący nie wywiązał się z umowy, sprzedający ma prawo zatrzymać zaliczkę.
Kolejnym przypadkiem, w którym sprzedający może zatrzymać zaliczkę, jest naruszenie przez kupującego innych warunków umowy. Na przykład, jeśli kupujący ustalił termin płatności i nie uiścił w czasie określonym na umowie, sprzedający ma prawo zatrzymać zaliczkę, jako odsetki za spóźnienie.
Warto jednakże pamiętać, że zaliczka odnosi się tylko do przypadków, gdy sprzedający ma prawo do odstąpienia od umowy. W przypadku, gdy umowa sprzedaży nie przewiduje takiego prawa, sprzedający nie może zatrzymać zaliczki.
W sytuacji, gdy kupujący dokonał pełnej zapłaty za przedmiot sprzedaży, a sprzedający odstąpił od umowy, zaliczka powinna zostać zwrócona w ciągu 14 dni od odstąpienia od umowy.
Podsumowując, sprzedający może zatrzymać zaliczkę w sytuacji naruszenia warunków umowy przez kupującego, jednakże zaliczka jest zwykle zwrócona w sytuacji odstąpienia od umowy lub gdy kupujący wywiąże się ze swoich zobowiązań. Warto również sprawdzić umowę sprzedaży w celu upewnienia się, czy sprzedający ma prawo do zatrzymania zaliczki w wypadku naruszenia umowy.
Czy nieudana transakcja zawsze oznacza zwrot zaliczki?
Nieudana transakcja może stanowić dla jednej ze stron poważny problem, zwłaszcza jeśli związana była z wniesieniem zaliczki. Jednym z najważniejszych pytań w takich sytuacjach jest, czy strona, która straciła na niewypałej transakcji, jest zobowiązana zwrócić zaliczkę.
W przypadku umów sprzedaży, zwłaszcza tych dotyczących nieruchomości lub pojazdów, zaliczka jest często wymagana, ponieważ często jej brak wprowadza wątpliwości co do wiarygodności kupującego. Zaliczka ma na celu potwierdzenie poważnego zainteresowania kupującego dokonaniem transakcji, a także zrekompensowanie straty poniesionej przez sprzedającą stronę w razie rezygnacji ze strony kupującego.
Jeśli kupujący rezygnuje z transakcji, zaliczka zwykle przypada sprzedającemu jako odszkodowanie za utracone szanse sprzedaży oraz jako rekompensata za straty wynikłe z rozważania transakcji przez potencjalnego kupującego. Oczywiście, w przypadku, gdy umowa wymaga zwrotu zaliczki po rezygnacji kupującego, to taki zwrot powinien nastąpić.
Warto pamiętać, że nie zawsze sytuacja wygląda dokładnie tak samo. Często każda umowa zlecenia jest inna i zawiera różne ustalenia dotyczące zaliczek. Często również strony decydują się na wprowadzenie dodatkowych ustaleń nie dotyczących zwykłych zasad zaliczek i ich zwrotów, co w konsekwencji może wpłynąć na wynik samej umowy.
Dlatego zawsze warto dokładnie czytać i rozumieć umowę dotyczącą danej transakcji, a w razie wątpliwości skonsultować się z prawnikiem, aby uniknąć dodatkowych kłopotów lub niepotrzebnych strat. W takim przypadku, aktywność prawnika na etapie negocjacji umowy doprowadzi do ustalenia korzystnych rozstrzygnięć nawet w sytuacjach, gdy transakcja jest niewypałem.
Podsumowując, nieudana transakcja nie oznacza zawsze zwrotu zaliczki. W dużym stopniu zależy to od ustaleń wynikających z umowy, ustaleń dokonywanych przez strony przed dokonaniem transakcji oraz od aktywności prawniczej na rzecz rozwiązania wątpliwości. W najgorszym przypadku, strona ponosząca straty może skorzystać z pomocy prawnika i mieć szansę otrzymania odszkodowania lub wypłaty wyższej zaliczki związanej z nadmiernym ryzykiem sprzedaży.
Warunki, jakie muszą zostać spełnione, aby sprzedający mógł zatrzymać zaliczkę.
Gdy sprzedawca i nabywca decydują się na zawarcie umowy sprzedaży, niekiedy do jej podpisania wymagana jest wpłata zaliczki przez kupującego. Zaliczka to część ceny, jaką kupujący zobowiązuje się zapłacić sprzedawcy przy zawarciu umowy, potwierdzając swoją chęć jej realizacji. Zaliczka ma charakter gwarancji transakcji i zabezpiecza interesy obu stron w przypadku jej ewentualnej rezygnacji. Warunki, jakie muszą zostać spełnione, aby sprzedający mógł zatrzymać zaliczkę, zostały określone w ustawie o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu Cywilnego.
W przypadku, gdy kupujący zdecyduje się zrezygnować z umowy, sprzedawca może zatrzymać pobraną od niego zaliczkę, jeśli:
1. Strony umowy nie uzgodniły innych zasad dotyczących zwrotu zaliczki
Jeżeli w umowie nie określono inaczej, to sprzedawca jest uprawniony do zatrzymania pobranej zaliczki, jeśli kupujący zdecyduje się z niej zrezygnować. W takim przypadku sprzedawca nie musi udowadniać poniesionych strat, gdyż przepis ustawowy stanowi, że zaliczka jest jedynie zabezpieczeniem transakcji.
2. Kupujący nie spełnił warunków umowy
Jeśli w umowie określono szczególne warunki, których kupujący nie spełnił, to sprzedawca może zatrzymać pobraną zaliczkę. Przykładem takiego warunku może być podanie nieprawdziwych informacji przed zawarciem umowy lub brak wniesienia pozostałej części ceny przed ustalonym terminem.
3. Powództwo o wykonanie umowy zostało oddalone
W przypadku, gdy sprzedawca wystąpił o wykonanie umowy, ale wskutek działań kupującego nie było to możliwe, sprzedający może zatrzymać zaliczkę. W takim przypadku kupujący musi ponieść konsekwencje utraty zaliczki, gdyż przepis ustawowy zobowiązuje go do pokrycia strat wynikających z niedotrzymania umowy.
Natomiast w przypadku gdyby sprzedawca nie wywiązał się ze swojej strony, to kupujący będzie miał prawo do zwrotu pobranej od niego zaliczki, o ile w umowie nie określono inaczej. Wówczas sprzedawca będzie zobligowany do zwrócenia zaliczki w ciągu 14 dni od daty uzyskania informacji o rezygnacji kupującego.
Podsumowując, sprzedawca może zatrzymać zaliczkę kupującego, gdy kupujący zdecyduje się z niej zrezygnować lub w przypadku niespełnienia przez niego warunków umowy, o ile w umowie nie określono inaczej. W przypadku rezygnacji sprzedawcy z wykonania umowy, kupujący ma prawo do zwrotu pobranej od niego zaliczki. Ważnym aspektem jest zatem określenie warunków związanych z zaliczką w umowie, co pozwoli uniknąć dodatkowych problemów i sporów między stronami umowy.
Kiedy nabywca może domagać się zwrotu zaliczki?
Kiedy nabywca może domagać się zwrotu zaliczki?
W sytuacji, gdy strony umowy zawierają umowę sprzedaży na odległość lub umowę zawartą poza lokalem przedsiębiorstwa, nabywca ma prawo odstąpić od umowy w terminie 14 dni od dnia otrzymania rzeczy lub zawarcia umowy, bez podania przyczyny. W takiej sytuacji, nabywca ma prawo do zwrotu zaliczki.
Korzystając z prawa odstąpienia od umowy, kupujący musi poinformować sprzedającego o swojej decyzji w formie pisemnej, w tym za pomocą poczty elektronicznej. W przypadku odstąpienia od umowy, sprzedający jest zobowiązany do zwrotu nabywcy całości dokonanej przez niego zapłaty, w tym także kosztów dostawy.
Ponadto, nabywca może w innych sytuacjach również żądać zwrotu zaliczki związaną z umową sprzedaży. Może to mieć miejsce, gdy sprzedający nie wywiąże się z podjętej umowy, np. jeśli nie przekazuje nabywcy rzeczy w umówionym terminie. W takiej sytuacji, nabywca ma prawo żądać zwrotu zaliczki wraz z dodatkowymi kosztami związanymi z opóźnieniem.
Kolejnym przypadkiem, w którym kupujący ma prawo do zwrotu zaliczki, jest sytuacja, gdy sprzedający złamał umowę, np. jeśli dostarcza rzecz o innych parametrach niż te, które zostały uzgodnione w umowie, albo jeśli dostarcza rzecz wadliwą. W takiej sytuacji, nabywca ma prawo żądać zwrotu zaliczki, a także naprawienia szkody wynikłej z naruszenia umowy.
Podsumowując, prawo nabywcy do zwrotu zaliczki może wynikać ze stosowania przepisów o ochronie konsumentów, ale także z umowy zawartej między stronami. Kupujący może żądać zwrotu zaliczki zarówno w sytuacji odstąpienia od umowy, jak i w przypadku naruszenia umowy przez sprzedającego, np. w wyniku opóźnienia w dostarczeniu rzeczy lub dostarczeniu rzeczy innej jakości niż ta, którą umówiono w umowie sprzedaży. W każdym przypadku, warto skorzystać z porady prawnika, który doradzi w jaki sposób postępować i jakie są prawa kupującego.
Co zrobić, gdy sprzedający nie chce zwrócić zaliczki?
W sytuacji, gdy sprzedający nie chce zwrócić zaliczki, warto w pierwszej kolejności dokładnie przeanalizować umowę sprzedaży, w której zostały określone warunki zwrotu zaliczki. Gdy umowa nie określa sposobu zwrotu zaliczki, wówczas zasadnicze znaczenie będzie miało postanowienie art. 758 kodeksu cywilnego, zgodnie z którym umowa ustalająca przeniesienie własności rzeczy ruchomej, polegającej na wydaniu określonego przedmiotu, obliguje sprzedającego do przekazania jej kupującemu. Oznacza to, że w przypadku, gdy doszło do rozwiązania umowy, a kupujący domaga się zwrotu zaliczki, to sprzedający jest zobligowany zwrócić ją bezzwłocznie.
Warto jednak pamiętać, że zwrot zaliczki może być uzależniony od spełnienia określonych warunków, np. odebrania przez kupującego rzeczy czy dostarczenia dodatkowej dokumentacji. W takiej sytuacji sprzedający może zasadnie uchylić się od zwrotu zaliczki do czasu spełnienia tych warunków.
Warto również zwrócić uwagę na ewentualne okoliczności, które mogą usprawiedliwiać odmowę zwrotu zaliczki przez sprzedającego. Przykładowo, jeśli doszło do naruszenia warunków umowy przez kupującego, np. opóźnienia w zapłacie ceny, to sprzedający może mieć prawo do zatrzymania zaliczki jako rekompensaty za poniesione szkody. Warto jednak pamiętać, że ewentualne pretensje ze strony sprzedającego mogą zostać rozpatrzone jedynie przez sąd lub arbitraż.
W przypadku, gdy sprzedający nie chce zwrócić zaliczki, warto najpierw podjąć próby rozwiązania sporu w drodze polubownej, np. poprzez negocjacje, mediację czy arbitraż. Jeśli jednak te sposoby okażą się nieskuteczne, warto skorzystać z pomocy profesjonalistów, tj. adwokatów lub radców prawnych, którzy pomogą w przygotowaniu pozwu cywilnego lub wniosku do sądu polubownego. Warto pamiętać, że przysługuje nam prawo do dochodzenia swoich praw w drodze postępowania sądowego, co jest niewątpliwym aspektem ochrony naszych interesów jako kupujących.
Czym jest klauzula niedozwolona i czy może wpłynąć na zasady zwrotu zaliczki?
Klauzula niedozwolona to taka klauzula umowna, która narusza obowiązujące przepisy prawne lub przeciwdziała ich zasadom. Zgodnie z polskim prawem, są to zapisy umowy, które naruszają prawa konsumentów i ograniczają ich wolność w podejmowaniu indywidualnych decyzji.
Klauzule niedozwolone to zapisy, które są sprzeczne z dobrymi obyczajami i zakazują korzystania z prawa do odszkodowania lub zwrotu zaliczki. W takim przypadku, zaliczka zwracana jest w całości, ponieważ klauzulę tę uważa się za nieważną.
W przypadku umowy sprzedaży, klauzule niedozwolone obejmują zazwyczaj zapisy dotyczące postanowień dotyczących ograniczeń odpowiedzialności sprzedawcy, zamknięcia reklamacji, wymagania arbitrażu czy klauzule arbitrażowe. Ponadto, klauzule te mogą przeciwdziałać prawom konsumenta, poprzez ograniczanie ich wolności wyboru oraz nakładanie na nich dodatkowych obowiązków.
Klauzula niedozwolona nie przesądza jednak o całości umowy, a jedynie o wybranych postanowieniach. W przypadku, gdy w umowie występuje jeden bądź kilka zapisów klauzul niedozwolonych, pozostałe postanowienia umowy pozostają w mocy. Jednakże, jeśli klauzula jest istotna dla przebiegu umowy, może mieć wpływ na zasadność całego dokumentu.
Warto przypomnieć, że klauzula niedozwolona nie narusza umowy od jej podpisania, to znaczy, że gdy umowa została już zawarta, to stosowne zapisy muszą być uznane mimo uznania ich za niezgodne z prawem. Ochronę konsumenta zapewnia kontrola klauzul niedozwolonych przez odpowiednie organy, takie jak między innymi UOKiK.
Podsumowując, klauzula niedozwolona to zapis umowny, który przeczy zasadom prawa. W przypadku, gdy umowa zawiera klauzule niedozwolone, zaliczka musi zostać w całości zwrócona. Należy jednak pamiętać, że nie wszystkie postanowienia umowy są uważane za niedozwolone, a jedynie te, które łamią prawa konsumenta lub przeciwstawiają się ich wolności.
Jak uniknąć sytuacji, w której sprzedający nie zwróci zaliczki?
Sprzedawanie nieruchomości, pojazdów czy przedmiotów ruchomych często wymaga wcześniejszej wpłaty zaliczki ze strony kupującego. Jednak, zdarza się, że w niektórych przypadkach sprzedający nie zwraca zaliczki, co wiąże się z koniecznością ciągnięcia sprawy w sądzie. Aby uniknąć takich sytuacji, należy pamiętać o kilku istotnych kwestiach.
Po pierwsze, umowa sporządzona między stronami powinna zawierać klauzulę dotyczącą zwrotu zaliczki w przypadku odstąpienia od umowy np. z powodu wadliwości sprzedaży, braku zgody współwłaścicieli czy ze względu na inny uwarunkowany okolicznościami postępek. Należy zwrócić uwagę na to, aby umowa nie była niedookreślona i w wyniku tego nie doprowadziła do sporów o interpretacje.
Po drugie, ważne jest dokładne sprawdzenie bonitacji sprzedawcy poprzez analizę opinii i opinii o nim w Internecie, a także skorzystanie ze wsparcia eksperta prawnego. Dzięki temu unikniemy sytuacji, w której sprzedający działa nieuczciwie i nie zwraca zaliczki.
Po trzecie, należy dokładnie przeczytać umowę i wyjaśnić wszelkie wątpliwości. Warto wiedzieć, jakie umowy okoliczności są warunkami zwrotu zaliczki.
Po czwarte, wiele osób korzysta z usługi pośredniczącej w sprzedaży obiektów, w takiej sytuacji ważne jest, aby pozwolić sobie na czas na zapoznanie się z umową dotyczącą pośrednictwa — dużo zależy od dobrej woli przedstawiciela pośrednika.
Podsumowując, zaliczka to forma podpory sprzedającego, która ma go chronić przed nieodpowiedzialnymi zachowaniami kupujących. Aby uniknąć sytuacji, w której sprzedający nie zwróci zaliczki, warto przestrzegać powyższych regulacji i dokładnie przeczytać warunki umowy dotyczącej sprzedaży. Jeszcze lepiej jest skorzystać z pomocy eksperta prawnego, aby zyskać dodatkowe zabezpieczenie przed nieuczciwymi działaniami ze strony sprzedającego.
Czy zaliczka jest jedynym sposobem zabezpieczenia transakcji sprzedaży mieszkania?
W transakcjach sprzedaży nieruchomości, jak również innych przedmiotów ruchomych, najczęściej stosowanym sposobem zabezpieczenia interesów stron jest stosowanie zaliczek. Jednak, czy zaliczka stanowi jedyny możliwy sposób zabezpieczenia tej transakcji? Na tym etapie warto zwrócić uwagę, że umowa sprzedaży nieruchomości (lub innych przedmiotów, np. pojazdów) jest umową, która zobowiązuje sprzedającego do przekazania rzeczy kupującemu, w zamian za zapłatę określonej ceny. Zaliczka natomiast, stanowi wyraz chęci kupującego do zakupu nieruchomości, lub innego przedmiotu, a jednocześnie zobowiązuje go do zapłacenia określonej kwoty w tym celu.
Zaliczka jest jednym z najbardziej popularnych sposobów zabezpieczenia umowy sprzedaży, ponieważ zapewnia pewność kupującemu, że sprzedający zostanie zobowiązany do wykonania umowy. W odróżnieniu od zwykłego przelewu, zaliczka stanowi pewnego rodzaju gwarancję wykonania transakcji, ponieważ pozwala na odzyskanie wyłożonej kwoty w przypadku niewykonania umowy przez sprzedającego. Zaliczka stanowiąc element umowy, zawiera szczegółowe ustalenia dotyczące okoliczności, w których zostanie zwrócona lub zatrzymana przez sprzedającego.
Przy zawieraniu umowy sprzedaży nieruchomości, czy innych przedmiotów, warto również rozważyć inne sposoby zabezpieczenia transakcji, takie jak umowa przedwstępna, zastaw rejestrowy, bądź też umowy ubezpieczeń. Umowa przedwstępna polega na zobowiązaniu się sprzedającego do dokonania sprzedaży, a kupującego do jej zapłacenia w określonym terminie. W przypadku braku wykonania umowy przez którąkolwiek ze stron, druga strona może dochodzić swoich roszczeń w trybie cywilnym.
Innym sposobem zabezpieczenia umowy sprzedaży jest zastaw rejestrowy na nieruchomości lub pojeździe. Polega to na ustanowieniu zabezpieczenia przez stronę umowy. W przypadku niewykonania umowy przez sprzedającego, kupujący ma możliwość dochodzenia swoich roszczeń przez zaspokojenie ich z nieruchomości lub pojeździe.
Ostatecznie, w celu zabezpieczenia interesów stron, warto również rozważyć ubezpieczenie transakcji, które zabezpieczy przed możliwością utraty pieniędzy w przypadku nie wykonania umowy przez sprzedającego.
Podsumowując, zaliczka jest jednym z najpopularniejszych sposobów zabezpieczenia umowy sprzedaży, jednak warto wziąć pod uwagę alternatywne rozwiązania, takie jak umowa przedwstępna, zastaw rejestrowy lub ubezpieczenie transakcji. Każdy z wymienionych sposobów posiada swoje plusy i minusy, dlatego warto dokładnie przemyśleć, który będzie najlepszy w danym przypadku.
Podsumowanie: Co warto zapamiętać dotyczące zatrzymywania zaliczek w przypadku nieudanych transakcji sprzedaży?
Podsumowanie: Co warto zapamiętać dotyczące zatrzymywania zaliczek w przypadku nieudanych transakcji sprzedaży?
Właściciele przedsiębiorstw, i nie tylko, często muszą radzić sobie z sytuacją, w której transakcja sprzedaży nie powiedzie się. Głównym problemem w takim przypadku jest zwrot zaliczek zapłaconych przez nabywcę. Co ciekawe, co do zasady nie ma prawnego obowiązku zwrotu takiej kwoty w przypadku nieudanej transakcji. Wynika to z reguł dotyczących zasad umowy kupna-sprzedaży, które zobowiązują strony do wywiązania się z zawartego porozumienia.
Jednakże, istnieją sytuacje w których zatrzymanie zaliczek jest dopuszczalne, bądź wręcz zasadne. W takiej sytuacji jednym z kluczowych czynników jest to, czy to kupujący czy sprzedający odpowiada za niepowodzenie transakcji. W przypadku, gdy niepowodzenie wynika z winy nabywcy, np. pobierane przez niego informacje były fałszywe, a sprzedający działał w dobrej wierze, to wówczas sprzedający może zatrzymać część bądź całą zaliczkę. Analogiczna sytuacja zachodzi, gdy nabywca odstąpił od umowy, mimo że przysługiwał mu jeszcze czas na jej wykonanie, albo gdy nabywca nie uiścił całości przyrzeczonej kwoty (w takim przypadku sprzedający może zatrzymać kwotę wpłaconą jako zaliczkę na poczet całości ceny).
Nieco inaczej sprawa wygląda w przypadku gdy sprzedający ponosi winę za niepowodzenie transakcji. W takim wypadku nabywca ma prawo dochodzić zwrotu całości zapłaconej wartości zaliczki. Tego typu sytuacje mają miejsce w przypadku gdy sprzedający nie dostarczył towaru lub przez niego go uszkodził, albo gdy okazało się, że przedmiot stanowił własność kogoś innego, niż sprzedający twierdził.
Podsumowując, warto pamiętać, że w przypadku nieudanej transakcji sprzedaży zaliczka zasadniczo nie jest zwracana, chyba że takie postanowienie wynika z umowy. Niemniej jednak, w przypadku gdy niepowodzenie wynika z winy jednej ze stron, prawo zezwala na zatrzymanie części bądź całości zaliczki. Warto zawsze korzystać ze wsparcia prawnika w takiej sytuacji, aby mieć pewność, że działa się zgodnie z prawem i zabezpieczyć swoje interesy.
