Wprowadzenie do tematu resocjalizacji
Temat resocjalizacji w kontekście prawa karnoprocesowego jest tematem niezwykle ważnym i kompleksowym. Każdy osadzony skazany przez sąd, niezależnie od rodzaju popełnionego przestępstwa i stopnia jego złożoności, jest podmiotem resocjalizacji. Podstawowym celem resocjalizacji jest przygotowanie skazanego do powrotu do normalnego życia społecznego, tak aby był w stanie funkcjonować jako pełnoprawny obywatel, zgodnie z zasadami obowiązującymi w danej społeczności.
Proces resocjalizacyjny, zanim zaczniemy go omawiać, trzeba wyjaśnić, że jest on ściśle związany z egzekucją wyroku. Nie można zatem prowadzić działań resocjalizacyjnych na zasadzie oddzielenia ich od kary za popełnione przestępstwo. Resocjalizacja to część procesu penalnego, która ma na celu przygotowanie skazanego do powrotu do społeczeństwa.
Proces resocjalizacji rozpoczyna się już od momentu osadzenia skazanego. W więzieniu osadzony ma możliwość udziału w różnego rodzaju kursach, szkoleniach czy terapiach, które pozwalają mu przede wszystkim na pozbawienie negatywnych zachowań i przejęcie pozytywnych postaw oraz umiejętności. Wszystkim tym działaniom towarzyszy bliska praca z pracownikami służby więziennej oraz specjalistami i psychologami.
Kolejnym ważnym aspektem resocjalizacji jest system kary o ograniczeniach. W czasie odbywania kary w więzieniu, skazany może być dopuszczony do czynności związanych związanych z nauką, pracą lub innymi formami rehabilitacji, które pozwalają na nabycie nowych umiejętności i zdolności, w które będziemy mogli się zaangażować po opuszczeniu zakładu karnego.
Ostatecznie, skazany opuszcza zakład karny i zaczyna swoje życie na wolności. W tym momencie staje się on obywatelem, który ponownie chce znaleźć swoje miejsce w społeczeństwie. Dla osoby skazanej na długi okres jest to bardzo trudne zadanie – musi ona zmienić swoje myśli, postawy i zachowania, aby ponownie stać się pełnoprawnym członkiem społeczeństwa. Dlatego też, aby pomóc skazanym wyjść na wolność i rozpocząć swoje życie na nowo, potrafią być potrzebni specjaliści, którzy pomogą odnaleźć się osadzonemu w nowej rzeczywistości.
Podsumowując, resocjalizacja to kompleksowy i złożony proces, który ma na celu przygotowanie skazanego do powrotu do normalnego życia społecznego. W ramach procesu resocjalizacyjnego, skazani mają możliwość udziału w różnego rodzaju kursach i szkoleniach, które pozwalają na nabycie nowych umiejętności i zdolności. Jednakże, aby pomóc osadzonemu wyjść na wolność i rozpocząć swoje życie na nowo, potrafią być potrzebni specjaliści, którzy pomogą odnaleźć się osadzonemu w nowej rzeczywistości. Zadaniem służby resocjalizacyjnej jest nie tylko pomóc wyjść z więzienia, ale przede wszystkimć przeprowadzać resocjalizację zachowawczą, aby zapobiec powrocie do przestępstwa.
Czym jest resocjalizacja?
Resocjalizacja to pojęcie, które jest często używane w kontekście prawa karnoprocesowego. Zasadniczym celem resocjalizacji jest przywrócenie osobie skazanej na wolność możliwie jak najlepszej integracji z społeczeństwem oraz zapobieżenie powtórnemu popełnieniu przestępstwa. W dalszym ciągu jednak pozostaje ona tematem dyskusji i problemów dla wielu państw, w tym także Polski.
Istotną kwestią w procesie resocjalizacji jest priorytet rehabilitacyjny, który stawiany jest przed systemem karnym. W praktyce oznacza to, że w pierwszej kolejności powinno być podejmowane działanie związane z przywracaniem osobie skazanej zdolności do życia w społeczeństwie, a dopiero w dalszej kolejności należy wykonywać karę pozbawienia wolności. W Polsce zgodnie z kodeksem karnym wykonawczym kara ta powinna mieć charakter resocjalizacyjny, co oznacza, że celem jej odbycia nie jest jedynie izolacja skazanego, ale przede wszystkim przygotowanie go do powrotu do życia społecznego.
Kwestia dobrego przygotowania osob skazanych do powrotu na wolność wiąże się z tym, że z reguły po wykonaniu kary pozbawienia wolności osoby te mają problemy z odnalezieniem się w społeczeństwie i powrotem do życia pozbawionego ograniczeń, reżimu i nadzoru. Aby temu zapobiec, istotne jest już na etapie odbywania kary prowadzenie przez system karny działań związanych z edukacją skazanych, ale też wsparciem psychologicznym i terapeutycznym. W ten sposób daje się szansę na lepszą resocjalizację i większą skuteczność kary pozbawienia wolności, a przede wszystkim na zapobieżenie recydywie.
Przy omawianiu procesu resocjalizacji warto odnotować, że istnieje wiele różnorodnych działań, które mogą przyczynić się do skutecznego przygotowania skazanego do powrotu do społeczeństwa. Wymienić tu można między innymi: edukację, umożliwienie dostępu do pracy, szkoleń zawodowych i praktyk w miejscach pracy, wsparcie psychologiczne, terapeutyczne i socjalne, a także możliwość korzystania z programów pomocowych, jakie oferują różne instytucje wspierające resocjalizację. W praktyce jednak takie działania często bywają niewystarczające.
Omawiając resocjalizację w kontekście procesu karnego, istotną kwestią jest też przyjrzenie się zakresowi odpowiedzialności w tym zakresie systemu karnego. W Polsce odpowiadają za to zarówno służba więzienna, jak i jednostki terapeutyczne, psychologiczne i socjalne. Sposób, w jaki resocjalizacja jest prowadzona, zależy nie tylko od tych instytucji, ale także od ogólnych warunków społecznych oraz rządu oraz jego polityki.
Podsumowując, resocjalizacja to proces złożony, obejmujący szereg różnorodnych działań i usług, które mają na celu przywrócenie skazanej osoby do życia w społeczeństwie po odbyciu kary pozbawienia wolności. W Polsce system karny przedkłada priorytet rehabilitacyjny nad karą, co oznacza, że celem kary nie jest jedynie izolacja skazanego, ale też jego przygotowanie do powrotu do społeczeństwa. Jednakże, aby resocjalizacja była skuteczna, potrzebna jest kompleksowa pomoc i wsparcie ze strony państwa, takie jak dostęp do pracy, programy szkoleniowe i wsparcie psychologiczne.
Cele resocjalizacji w systemie prawa karnego
Cele resocjalizacji w systemie prawa karnego to jeden z najważniejszych aspektów prawnych, jaki powinien być brany pod uwagę podczas procesów karnych. Resocjalizacja to proces, który ma na celu przywrócenie społecznej akceptacji oraz przywrócenie równowagi społecznej. W przypadku sprawców przestępstw, docelowo ma ona na celu zmniejszenie ilości recydywistów oraz zapewnienie bezpieczeństwa społeczeństwa.
W ramach systemu prawa karnego cele resocjalizacji są realizowane poprzez różnorodne działania, takie jak terapia, zajęcia edukacyjne czy pracę społeczną. Celem tych działań jest zwiększenie kompetencji społecznych, emocjonalnych oraz ekonomicznych u skazanych. Resocjalizacyjne programy zmierzające do wychowania skazanych w sposób odpowiedni i ich dopasowanie w zgodzie z wartościami społeczeństwa są integralnym elementem każdego procesu karnego.
Podczas procesu karnego cele resocjalizacji są uwzględniane już od pierwszych kroków i decyzji w sprawie skazanego. Skazaniec powinien mieć zapewnione warunki do przeprowadzenia procesu resocjalizacji, co oznacza dostęp do odpowiedniego wyszkolenia oraz pomoc psychologiczną. W więzieniach skazani mają dostęp do szeregu programów i działań resocjalizacyjnych.
Celem resocjalizacji jest nie tylko zapewnienie skazanemu poprawienia standardów życia, ale również zwiększenie jego szans na uzyskanie pracy. Bezpienność społeczeństwa jest kluczowym elementem tego procesu, ale nie jest to jedyny. Cele resocjalizacji są złożone i wieloaspektowe, a ich skuteczność uzależniona jest od różnych czynników.
Z jednej strony resocjalizacja to proces długoterminowy, który wymaga ogromnego zaangażowania ze strony skazanego, ale z drugiej strony, właśnie dzięki temu, może przynieść pozytywne efekty. Warto pamiętać, że proces resocjalizacji to nie tylko zabiegi mające na celu przywrócenie równowagi społecznej, ale również wsparcie emocjonalne oraz psychologiczne dla samego skazanego. Dlatego też, warto poświęcić czas i zasoby w celu zapewnienia skazanym wyjścia z pułapki recydywy i zapewnienia, że to, co przyszło im w życiu, nie jest wyrokiem do końca.
Jakie metody i techniki są stosowane w procesie resocjalizacji?
Proces resocjalizacji jest procesem przywracającym danyemu jednostce miejsce w społeczeństwie i pozytywne wdrożenie jej w obrębie społeczności. Jest to proces, który składa się z wielu metod i technik, które mają na celu osiągnięcie sukcesu w resocjalizacji danej osoby.
Pierwszą stosowaną metodą resocjalizacji jest terapia indywidualna, która pomaga jednostkom zmienić swoje myślenie i zachowania poprzez indywidualne spotkania z terapeutą. Terapia ta skupia się na problemach jednostek i koncentruje się na ich osobistych potrzebach.
Drugą metodą stosowaną w procesie resocjalizacji jest terapia grupowa, która ma na celu umożliwienie jednostkom spotykania się w grupach, aby podzielić się swoimi doświadczeniami i otrzymać wsparcie od osób w podobnej sytuacji. Ta metoda jest często stosowana w zakładach karnych lub ośrodkach resocjalizacyjnych.
Kolejną metodą resocjalizacji jest szkolenie umiejętności życiowych. W ramach tej metody jednostki uczą się podstawowych umiejętności w zakresie zarządzania budżetem, poszukiwania pracy, myślenia pozytywnego oraz rozwijania zdrowych relacji z innymi ludźmi. Te umiejętności pomagają jednostkom wejść z powrotem do społeczeństwa i radzić sobie w życiu codziennym.
Ostatnią metodą stosowaną w procesie resocjalizacji jest program terapeutyczny, który koncentruje się na zmianie zachowań jednostek poprzez stosowanie różnych technik terapeutycznych. Program terapeutyczny obejmuje szereg elementów, takich jak terapia poznawczo-behawioralna, terapia pozytywnych zmian i terapia gestalt.
Podsumowując, proces resocjalizacji jest skomplikowanym procesem, który wymaga stosowania różnych metod i technik, aby osiągnąć pełne wdrożenie jednostek w społeczności. Każda metoda ma swoje zalety i wady; dlatego ważne jest stosowanie różnorodnych technik resocjalizacji, aby zapewnić jednostkom jak największe szanse na powrót do normalnego życia społecznego.
Etapy procesu resocjalizacji w systemie prawa karnego
Proces resocjalizacji skazanych w systemie prawa karnego jest jednym z kluczowych elementów działań zmierzających do ograniczenia recydywy i zapewnienia bezpieczeństwa społeczeństwa. Etapy tego procesu są złożone i wymagają współpracy wielu instytucji oraz zaangażowania samych skazanych.
Pierwszym etapem resocjalizacji jest diagnoza, która pozwala na określenie indywidualnych potrzeb i problemów skazanego. W ramach diagnozy przeprowadza się m.in. badania psychologiczne czy psychospołeczne oraz analizę sytuacji materialnej i zarobkowej skazanego. Na bazie zebranych informacji opracowywany jest indywidualny program resocjalizacyjny.
Kolejnym etapem jest edukacja i terapia, która ma na celu rozwijanie umiejętności społecznych oraz pracy nad charakterem i nawykami skazanego. W ramach tego etapu organizowane są zajęcia edukacyjne, szkolenia zawodowe czy terapia grupowa bądź indywidualna.
Następnym etapem jest praca społeczna skierowana na rozwijanie umiejętności skazanego w zakresie pracy i życia samodzielnego w społeczeństwie. W tym celu skazani mogą uczestniczyć w pracach społecznych, wolontariacie czy programach zatrudnienia, które pozwalają na rozwijanie umiejętności zawodowych i integrację ze społeczeństwem.
Ostatnim etapem resocjalizacji jest kontrola i zapobieganie recydywie, która polega na monitorowaniu skazanego po opuszczeniu zakładu karnego oraz na świadczeniu mu pomocy w przypadku trudności i problemów. W tej fazie bardzo ważnym elementem jest pomoc w znalezieniu zatrudnienia oraz w integracji ze społeczeństwem.
Wszystkie te etapy procesu resocjalizacji mają na celu wprowadzenie skazanego z powrotem do normalnego życia w społeczeństwie, a także zapobieganie powrotem do przestępstw. Dlatego ważne jest, aby każdy z etapów został przeprowadzony z należytą starannością, a skazany miał zapewnione odpowiednie wsparcie i narzędzia do zmiany swojego życia na lepsze.
Problemy i wyzwania związane z resocjalizacją skazanych
Resocjalizacja skazanych jest jednym z najważniejszych elementów systemu karania. Wystarczy spojrzeć na liczbę recydywistów, aby zrozumieć, jak ważne jest, aby skutecznie przeprowadzić proces resocjalizacji. Jednakże, pomimo zrozumienia doniosłości tego zagadnienia, resocjalizacja skazanych staje się coraz większym wyzwaniem dla wymiaru sprawiedliwości.
Z jednej strony problemy związane z resocjalizacją wynikają z niedostatecznego finansowania systemu. Instytucje odpowiedzialne za przeprowadzenie procesu resocjalizacji często zmagają się z ograniczeniami budżetowymi, co utrudnia im efektywne działanie. Konieczna jest inwestycja w programy resocjalizacyjne, które pomogą skazanym w zintegrowaniu się z społeczeństwem i znalezieniu stabilnej pracy. Podróże do pracy i szkole na publiczny transport to nie tylko dobra informacja dla pracowników, ale także dla resocjalizowanych, którzy muszą się przebywać długie drogi do pracy.
Z drugiej strony, proces resocjalizacji może być znacznie utrudniony ze względu na samych skazanych. Niektórzy z nich nie chcą przyjąć pomocy i przystosować się do norm społecznych. W takich przypadkach nie ma gwarancji, że proces resocjalizacji zostanie skutecznie przeprowadzony i że skazani nie będą następnie ponownie popełniać przestępstw.
Kolejnym wyzwaniem w procesie resocjalizacji jest brak zrozumienia społecznego dla skazanych. Więźniowie są często postrzegani przez społeczeństwo jako osoby niebezpieczne, a resocjalizacja jako formę łagodzenia kary. W takich warunkach trudno skazanym zorientować się w normach społecznych, jeżeli brak społecznego zrozumienia dla ich sytuacji.
Podsumowując, proces resocjalizacji skazanych jest wyzwaniem dla wymiaru sprawiedliwości. Pomimo zrozumienia jego doniosłości, zarówno niedostateczne finansowanie, jak i brak zrozumienia społecznego dla skazanych i ich niechęć do zmian, utrudniają proces. Warto jednak pamiętać, że skuteczna resocjalizacja jest kluczowa dla ograniczenia liczby recydywistów i zapewnienia bezpieczeństwa społeczeństwa.
Rola resocjalizacji w zapobieganiu recydywie
W dzisiejszych czasach, kiedy liczba popełnianych przestępstw rośnie w zastraszającym tempie, zagadnienie resocjalizacji i jej roli w zapobieganiu recydywie nabiera coraz większego znaczenia. Resocjalizacja stanowi kompleksowy proces odbudowy społecznej osoby, która dopuściła się naruszenia prawa. Ma ona na celu uczynienie z niej aktywnego i społecznego człowieka, gotowego do podjęcia legalnej działalności, zgodnej z normami społecznymi.
Po pierwsze, resocjalizacja stanowi przede wszystkim formę zapobiegania recydywie. Dostarczenie skazanym narzędzi i umiejętności pozwalających na skuteczne przeciwdziałanie powtórnym przestępstwom jest sposobem na zmniejszenie ilości popełnianych wykroczeń. Skazanemu daje ona nadzieję na przyszłość, a społeczeństwu zapewnia poczucie bezpieczeństwa.
Po drugie, resocjalizacja to również forma walki z przestępczością. Zdolność do uczciwego zarobkowania, zdobycie kwalifikacji zawodowych i rozwijanie umiejętności społecznych pomagają przeciwdziałać sytuacjom, w których jedynym sposobem na zarobienie pieniędzy są przestępstwa. Osoby, które po opuszczeniu więzienia poczują się społecznie akceptowane i uznanie, znacznie rzadziej będą skłonne do ponownego łamania prawa.
Po trzecie, resocjalizacja jest sposobem na naprawę szkód społecznych. Skazani w wyniku swojego postępowania mogą doprowadzić do nieodwracalnych szkód w społeczeństwie, generując koszty społeczne, moralne i ekonomiczne. Poprzez wdrażanie resocjalizacji, osoby pozbawione wolności mogą naprawiać te szkody i odzyskać akceptację społeczeństwa.
Wreszcie, resocjalizacja to forma rehabilitacji osoby skazanej. Daje ona skazanym szanse na zmianę swojego życia i przeszłości. Umożliwia im poznanie wartościowych i pozytywnych wzorców zachowania, co może pomóc w odnalezieniu właściwej drogi.
Podsumowując, rola resocjalizacji w zapobieganiu recydywie jest nie do przecenienia. Stanowi ona jeden z kluczowych elementów walki z przestępczością oraz naprawy szkód społecznych. Dostarczenie jednostkom narzędzi i umiejętności do legalnej działalności jest sposobem na zmniejszenie ilości popełnianych wykroczeń. Odnalezione wartościowe wzorce zachowania pozwolą osoby na zmianę swojego życia i powrót do społeczeństwa jako skuteczni i aktywni uczestnicy życia publicznego.
Komu powierzona jest odpowiedzialność za realizację procesu resocjalizacji w systemie prawa karnego?
Proces resocjalizacji jest jednym z ważniejszych elementów systemu prawa karnego. Jego celem jest przywrócenie skazanego do społeczeństwa oraz przeciwdziałanie recydywie. Niemniej jednak, proces ten wymaga zaangażowania różnych podmiotów, którym powierzona jest odpowiedzialność za jego realizację.
Głównym podmiotem odpowiedzialnym za realizację procesu resocjalizacji jest administracja penitencjarna. Względem skazanych ma ona obowiązek zapewnienia warunków umożliwiających skuteczne przeprowadzanie działań resocjalizacyjnych. Realizacja procesu resocjalizacji w wymiarze praktycznym odbywa się poprzez udzielanie skazanemu pomocy i wsparcia w zakresie odpowiedniej edukacji, wychowania, pracy, terapii i rehabilitacji.
W ramach procesu resocjalizacji administracja penitencjarna jest odpowiedzialna za koordynację działań instytucji i specjalistów w celu zapewnienia pełnej i skutecznej realizacji działań resocjalizacyjnych. Współpracuje przy tym z różnymi podmiotami zewnętrznymi, takimi jak instytucje kultury, szkolnictwa, pomocy psychologicznej, pracy socjalnej, a także organizacjami pozarządowymi i związkami zawodowymi.
Ponadto, odpowiedzialność za proces resocjalizacji spoczywa także na samym skazanym. Skazany powinien wykazywać chęć poprawy swojego zachowania, uczestniczyć w działaniach resocjalizacyjnych i wykorzystać dostępne mu narzędzia pomocy.
W procesie resocjalizacji ważną rolę odgrywają również specjaliści, tacy jak psycholodzy, pedagodzy, pracownicy socjalni, trenerzy, terapeuci lub psychoterapeuci. Zadaniem tych specjalistów jest zapewnienie skutecznej pomocy i wsparcia skazanym w celu osiągnięcia pozytywnych efektów resocjalizacyjnych.
Podsumowując, realizacja procesu resocjalizacji w systemie prawa karnego jest złożonym procesem, w którym zaangażowani są różni podmioty i specjaliści. Główną odpowiedzialność za jego realizację ponosi administracja penitencjarna, przy wsparciu innych podmiotów zewnętrznych oraz aktywnego udziału samego skazanego. Wspólnie zamierzają oni osiągnąć pozytywne efekty procesu resocjalizacji poprzez zapewnienie skazanym warunków umożliwiających im powrót do społeczeństwa i uniknięcie recydywy.
Analiza skuteczności procesu resocjalizacji w Polsce i na świecie
Proces resocjalizacji to jeden z kluczowych elementów systemu karnego mający na celu przywrócenie skazanym społecznego funkcjonowania i ułatwienie im powrotu do normalnego życia po odbyciu kary. W Polsce oraz na świecie istnieje wiele kontrowersji wokół skuteczności procesu resocjalizacji, w związku z czym warto przyjrzeć się temu tematowi bliżej.
W Polsce proces resocjalizacji osadzonych przeprowadzany jest WG kodeksu karnego wykonawczego, który nakłada na organy administracji orzekającej obowiązek przygotowania projektu indywidualnego programu resocjalizacji dla każdego skazanego. Program ten powinien zawierać m.in. plan działań resocjalizacyjnych, zakładający na przykład szkolenie zawodowe, pomoc w znalezieniu zatrudnienia, czy pomoc psychologiczną. Niestety, na przestrzeni ostatnich lat wiele razy krytykowano system resocjalizacyjny w Polsce. Wiele osadzonych nie ma dostatecznego dostępu do specjalistycznej opieki medycznej, psychologicznej czy edukacyjnej, co utrudnia im powrót do normalnego życia po odbyciu kary. Co więcej, brak wsparcia i pomocy ze strony państwowych instytucji często prowadzi do recydywy, czyli ponownego popełniania przestępstw.
Warto przyjrzeć się temu jak wygląda proces resocjalizacji na świecie. W większości krajów resocjalizacja odbywa się podobnie jak w Polsce, tzn. skazani są wdrażani w specjalny program działania, który ma na celu przygotować ich do powrotu do społeczeństwa. W niektórych krajach, np. w Niemczech, resocjalizacja jest ściśle związana z systemem ochrony społecznej i finansowana jest z publicznych środków.
Pomimo różnic w podejściu do resocjalizacji w różnych krajach, istnieją pewne wyzwania uniwersalne, które trzeba stawić czoła. Jednym z głównych problemów jest brak warunków do przeprowadzenia skutecznej resocjalizacji, między innymi niedostateczna liczba miejsc w placówkach opiekuńczo-resocjalizacyjnych czy nieodpowiednia ilość wyszkolonych specjalistów. Co więcej, często brakuje chętnych, którzy zechcieliby pracować w takiej instytucji.
Wnioski, które płyną z powyższego to przede wszystkim potrzeba większej ilości środków finansowych przeznaczanych na system resocjalizacji w Polsce, co pozwoliłoby na poprawienie jakości i dostępności usług. Konieczne jest również zwiększenie liczby specjalistów i placówek opiekuńczo-resocjalizacyjnych by zapewnić lepsze warunki osadzonym do powrotu do społeczeństwa po odbyciu kary. W rezultacie, skuteczność procesu resocjalizacji wzrośnie, a tym samym, będzie mniejsza liczba recydywistów.
Resocjalizacja jako element ochrony społeczeństwa przed przestępczością
Resocjalizacja jest nieodłącznym elementem systemu kar oraz integralną częścią ochrony społeczeństwa przed przestępczością. Jej celem jest zmiana podejścia do przestępcy oraz przywrócenie go do społeczeństwa, poprzez zapewnienie mu odpowiedniej opieki i wsparcia, które pozwolą na wykształcenie pozytywnych postaw oraz umiejętności.
W procesie resocjalizacji istotnym elementem jest edukacja, która wprowadza przestępcę w nowe sposoby zachowania, dotyczące m.in. kwestii społecznych, ekonomicznych, a także emocjonalnych. Umiejętność kontroli impulsów, radzenia sobie ze stresem czy kształtowanie zdrowych relacji interpersonalnych, pozwalają na skuteczną reintegrację przestępców z resztą społeczeństwa.
Również terapie mają duże znaczenie w procesie resocjalizacji. Mogą one przybierać różne formy, m.in. psychoterapię, zajęcia terapeutyczne, a także programy profilaktyczne. Ich celem jest leczenie przyczyn powodujących przestępczość oraz niwelowanie szkodliwych zachowań.
Znaczącym elementem resocjalizacji są także możliwości pracy dostarczane przestępcom przez system penitencjarny, w ramach których przestępcy nabywają nowe umiejętności zawodowe i uczą się odpowiedzialności za swoje czyny. Dzięki temu, po wyjściu na wolność, są w stanie zdobyć legalne źródła utrzymania, a także wykorzystać nowe umiejętności do budowy własnej przyszłości.
Niezbędnym aspektem resocjalizacji jest także wsparcie ze strony działań społecznych i organizacji pozarządowych. Są one niejako mostem prowadzącym z powrotem do świata społecznego i umożliwiającym przestępcy poczucie akceptacji i reintegrację społeczną.
Wniosek jest taki, że resocjalizacja jest niezwykle ważnym elementem w procesie zapewnienia ochrony społeczności przed przestępczością. Dzięki adekwatnej opiece, wsparciu, terapii oraz kształceniu pozytywnych postaw i umiejętności, przestępcy są w stanie powrócić do społeczeństwa, a także zdobyć nowe kwalifikacje, co z kolei sprzyja przeciwdziałaniu przestępczości.
