Co to jest zapis wzajemny?
Zapis wzajemny jest jedną z form dziedziczenia pozostawionych przez spadkodawcę składników jego majątku. Polega na zapisaniu przez spadkodawcę w testamencie, że dana osoba otrzymuje od niego określoną część majątku pod warunkiem, że w przypadku jej śmierci dziedziczenie przejdzie na wskazaną przez spadkodawcę osobę lub osoby.
Zapis wzajemny może być zawarty zarówno między spadkodawcą a jedną osobą, jak i między kilkoma osobami. W przypadku, gdy został on dokonany na rzecz małżonka, otrzymuje on najczęściej jedną trzecią z całego majątku spadkowego, jednakże w przypadku, gdy pozostawił on po sobie dzieci, to ich udział w dziedziczeniu będzie odpowiednio mniejszy. Co ważne, dziedziczenie z zapisu wzajemnego jest możliwe tylko dla osoby, która była beneficjentem zapisu w momencie śmierci spadkodawcy.
Warto jednak pamiętać, że zapis wzajemny zawsze pozostaje pod kontrolą spadkodawcy, który może w każdym czasie zmienić treść testamentu lub nawet wycofać go w całości. W przypadku zmiany warunków zapisu, osoby, które uprawnione były wcześniej do dziedziczenia, tracą ten status. Wyjątkiem od tej zasady mogą być jednak sytuacje, w których któregoś z beneficjentów zapisu – w momencie śmierci spadkodawcy – już nie będzie.
Co ciekawe, zapis wzajemny jest także przydatnym narzędziem w sytuacjach, kiedy spadkodawca nie chce zobowiązywać konkretnej osoby do przyjęcia pozostawionego przez niego majątku. W testamencie może on wówczas określić, że po jego śmierci jego majątek powinien trafić do bądź pośrednio do osoby, która dokonała zgłoszenia chęci objęcia go w dziedziczenie.
Podsumowując, zapis wzajemny jest jedną z możliwości dziedziczenia na wypadek śmierci spadkodawcy. Choć pozwala on na wskazanie konkretnych beneficjentów, to jego treść zawsze zależy od woli samego spadkodawcy, który może w każdym czasie zmienić jego warunki.
Jakie są wymogi formalne dla dokonania zapisu wzajemnego?
Wymogi formalne dla dokonania zapisu wzajemnego w ramach dziedziczenia są ściśle określone przez polskie prawo. Przed dokonaniem zapisu wzajemnego, należy najpierw stwierdzić istnienie zmarłego i sporządzić testament. Następnie, według art. 964 Kodeksu cywilnego, zapisy wzajemne pomiędzy spadkobiercami muszą być dokonane w formie aktu notarialnego albo w testamencie.
Powyższe wymogi formalne powodują, że dokonanie zapisów wzajemnych jest skomplikowanym procesem i wymaga zaangażowania notariusza lub adwokata. Warto podkreślić, że forma aktu notarialnego jest wymagana, ponieważ ma ona na celu zapewnienie pełnej ochrony prawnej i uniknięcie ewentualnych wątpliwości co do treści sporządzenia zapisu wzajemnego.
Ponadto, zapis wzajemny musi spełniać określone wymagania. Zgodnie z art. 1027 Kodeksu cywilnego, zapis wzajemny musi być konkretny oraz nie może naruszać granic wolności dysponowania, czyli prawa do swobodnego rozporządzania swoją własnością. Oznacza to, że zapis taki musi dotyczyć określonych, z góry ustalonych przedmiotów, np. nieruchomości, przedmiotów ruchomych itp.
W przypadku, gdy zapis wzajemny został dokonany z naruszeniem prawa, może dojść do jego uchylenia na drodze sądowej na wniosek osoby, która ponosi skutki wskutek dokonania takiego zapisu. Ponadto, jeżeli zapis taki jest sprzeczny z zasadami współżycia społecznego lub dobrymi obyczajami, może też zostać uznany za nieważny.
Wspomnieć należy także o tym, że pomimo dokonania zapisu wzajemnego, przepisy prawa spadkowego dają spadkobiercom możliwość dochodzenia swoich praw do dziedzictwa, np. w przypadku, gdy zmarły ostatni w swej woli zdarzył swoją własność innej osobie niż spadkobiercom ustawowym.
Podsumowując, wymogi formalne dla dokonania zapisu wzajemnego to konieczność spełnienia określonych przepisów prawa, w tym forma aktu notarialnego oraz konkretny i zgodny z prawem przedmiot zapisu. Ustalenie takiego zapisu wymaga rzetelnej wiedzy prawniczej oraz uzyskania pomocy specjalisty w dziedzinie prawa spadkowego.
Kto może dokonać zapisu wzajemnego?
Kto może dokonać zapisu wzajemnego?
Wzajemny zapis to forma testamentu, która pozwala na przeznaczenie części majątku na pewne cele lub osób, przy jednoczesnym uwzględnieniu zobowiązań wobec innych spadkobierców. Przygotowując takie testament, należy jednak pamiętać, że nie każdy może dokonać zapisu wzajemnego – wymagane są określone przesłanki.
Przede wszystkim, aby móc dokonać zapisu wzajemnego, konieczne jest posiadanie pełnej zdolności do czynności prawnych. W przypadku, gdy testament zostaje sporządzony przez osobę nieposiadającą zdolności do czynności prawnych, dokument ten jest nieważny.
Ponadto, osoba dokonująca zapisu wzajemnego musi być właścicielem testamentowanego mienia. W przypadku, gdy własność nad majątkiem przejęli już spadkobiercy, nie jest już możliwe dokonanie takiego zapisu.
Ważnym warunkiem jest także fakt, że osoby, na rzecz których przewiduje się zapis wzajemny, muszą być spadkobiercami. Oznacza to, że osoby te muszą mieć prawa do części spadkowej, która zostanie wyznaczona jako przedmiot zapisu wzajemnego. Ponadto, zapis wzajemny może dotyczyć tylko części majątku, a nie całego.
Kolejna konkretizacja dotyczy sytuacji, kiedy zapis wzajemny dotyczy kilku osób. W takim przypadku, jeżeli którakolwiek z osób uprawnionych do zapisu wzajemnego nie dożyje momentu, w którym testator umrze, to cały zapis traci ważność.
Ogólnie rzecz biorąc, zapis wzajemny jest dość restrykcyjnym sposobem dysponowania mieniem. Jednakże, wybierając taką formę spadkową, należy dokładnie zapoznać się z odpowiednimi przepisami i ograniczeniami. Warto tu wspomnieć, że mimo iż zapis wzajemny jest formą testamentu, nie może on zastąpić zwykłego testamentu, który przewiduje podział majątku między spadkobierców.
Jakie zagadnienia powinny zostać uwzględnione w treści zapisu wzajemnego?
Zapis wzajemny to jedna z najważniejszych kwestii poruszanych w dziedzinie prawa spadkowego. Jest to dokument, który pozwala przyszłym spadkobiercom na zabezpieczenie swoich interesów w przypadku śmierci jednego z nich. Warto wiedzieć, jakie zagadnienia powinny zostać uwzględnione w treści zapisu wzajemnego, aby był on skuteczny i spełniał oczekiwania strony.
Przede wszystkim, w treści zapisu wzajemnego powinien zostać określony cel, jaki ma on spełniać. Należy jasno i precyzyjnie określić, które rzeczy, przedmioty lub nieruchomości będą przynależne do każdego z podpisujących dokument. Dodatkowo, warto wskazać, jakie konsekwencje będą wynikać z braku uzgodnień co do podziału majątku.
Ważnym zagadnieniem w treści zapisu wzajemnego powinien być także sposób rozstrzygania ewentualnych sporów między spadkobiercami. Może to odbyć się poprzez umieszczenie postanowień o mediacji lub rozstrzyganie przez sąd arbitrażowy. Takie postanowienia zapobiegną długotrwałym i kosztownym sporom sądowym, które mogą oddziaływać na atmosferę w rodzinie.
W trakcie tworzenia zapisu wzajemnego warto także uwzględnić kwestie wykluczeń spadkowych i postanowienia o odpowiedzialności za długi spadkowe. W tym celu warto skonsultować się z prawnikiem i zebrać wszystkie potrzebne informacje dotyczące spadku.
Następnie, w treści zapisu wzajemnego należy określić warunki i zasady przeprowadzenia dziedziczenia. Można wskazać na przykład, kto będzie i jak będzie dziedziczyć po zmarłym, w jaki sposób zostaną przeprowadzone poszczególne kroki dziedziczenia czy jak będzie wyglądać podział majątku.
W przypadku dziedziczenia istotne jest również określenie minimalnej wartości spadku, którą trzeba przeznaczyć na pokrycie dziedziczenia na rzecz spadkobierców. Może to obejmować wskazanie minimalnej kwoty, która zostanie przeznaczona na opłacenie zobowiązań związanych z dziedziczeniem.
Podsumowując, treść zapisu wzajemnego powinna być skuteczna i kompleksowa. Powinna zawierać jasne i precyzyjne zapisy dotyczące celu, podziału majątku, wykluczeń spadkowych, postanowień o odpowiedzialności za długi spadkowe, a także szczegółowe przepisy dotyczące dziedziczenia. Warto zwrócić uwagę na strony sporów między spadkobiercami. Wszystkie te kwestie należy skonsultować z prawnikiem i dokładnie przeanalizować przed sporządzeniem dokumentu.
W jakim czasie można dokonać odwołania zapisu wzajemnego?
Zapis wzajemny to jedna z form dziedziczenia, w której zapis obdarowanemu w testamencie jest równocześnie zapisem wykonanym przez obdarowanego. Zdarzają się jednak sytuacje, gdy beneficjenci uznają, że zapis ten jest kwestionowany z różnych przyczyn i dostrzega się potrzebę odwołania takiego zapisu. W takim przypadku warto znać odpowiedź na pytanie o to, w jakim czasie można dokonać odwołania zapisu wzajemnego.
Odwołanie zapisu wzajemnego może nastąpić na podstawie art. 964 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym przepisem beneficjent zapisu równoczesnego ma prawo do przywrócenia status quo ante, czyli do zwrotu darowizny, jeśli istnieją okoliczności, które uzasadniają ją uchylenie. Za te okoliczności można uznać m.in. sytuację, gdy zapis ten jest nieważny, gdy darowizna została udzielona pod wpływem błędów lub groźb, a także wtedy, gdy darowizna została udzielona z naruszeniem zasad prawidłowego obrotu prawnego.
Odwołanie zapisu wzajemnego musi zostać wniesione w ciągu sześciu miesięcy od momentu nabycia wiadomości o okolicznościach uzasadniających uchylenie zapisu. To termin działa w dwie strony, więc od wygaśnięcia terminu sześciomiesięcznego beneficjent zapisu niema możliwości złożenia wniosku o jego uchylenie.
Warto jednak zauważyć, że dokonanie uchylenia zapisu wzajemnego nie zawsze będzie stanowiło korzystne rozwiązanie dla beneficjenta. O ile bowiem zapis wzajemny zostanie uchylony, a w tym samym czasie, podarowana już rzecz zostanie zwrócona, możliwe jest, że sama szansa otrzymania jakiejkolwiek darowizny zniknie, co oznacza, że sprawa ta powinna być rozważana z pomocą specjalistów.
Podsumowując, odwołanie zapisu wzajemnego jest możliwe w ciągu sześciu miesięcy od momentu nabycia wiadomości o okolicznościach uzasadniających jego uchylenie. Przed podjęciem decyzji o złożeniu wniosku o uchylenie zapisu warto poddać sytuację pod rozwagę specjalistów, ponieważ uchylenie takiego zapisu może okazać się nierentowne dla benefitów.
Czy można dokonywać zapisu wzajemnego z osobą niebędącą spadkobiercą?
Prawo spadkowe reguluje kwestie dziedziczenia majątku po osobie, która zmarła. Dziedziczenie polega na przekazywaniu prawa do majątku zmarłego na jego spadkobierców. W kontekście dziedziczenia często pojawia się pojęcie „zapisu wzajemnego”. Można dokonywać zapisu wzajemnego z osobą niebędącą spadkobiercą, jednak muszą być spełnione określone warunki wynikające z przepisów prawa spadkowego.
Zapis wzajemny jest zwyczajowym określeniem umowy, na podstawie której osoba zobowiązuje się do przekazania komuś majątek po swojej śmierci, a w zamian otrzymuje obietnicę dziedziczenia po tej osobie. Zapis wzajemny może być zawarty zarówno w testamencie, jak i w innym dokumencie, np. umowie cywilnoprawnej.
W przypadku zapisu wzajemnego z osobą niebędącą spadkobiercą, taka umowa ma charakter umowy darowizny. W związku z tym, aby taki zapis był skuteczny, muszą zostać spełnione wszystkie przesłanki wynikające z przepisów prawa spadkowego. Przede wszystkim osoba, która dokonuje takiego zapisu, musi mieć wolną dyspozycję swoim majątkiem. Oznacza to, że nie może dokonywać zapisu wzajemnego z osobą, która jest mu bliska lub która ma status spadkobiercy ustawowego.
Ponadto, zgodnie z art. 1019 Kodeksu cywilnego, dla ważności umowy darowizny konieczne jest spełnienie określonych wymagań formalnych. Oznacza to, że zapis wzajemny z osobą niebędącą spadkobiercą musi zostać dokonany w formie aktu notarialnego.
Warto także podkreślić, że zapis wzajemny nie ma wpływu na prawo spadkowe – osoba dokonująca takiego zapisu nie może pozbawić swojego majątku przysługujących mu spadkobierców, ani zmienić ich praw. Zapis wzajemny będzie skuteczny, jeśli osoba, z którą został dokonany, przeżyje osobę, która jej dokonała. W przeciwnym razie, umowa ta traci ważność i jej postanowienia nie są wykonywane.
Podsumowując, dokonanie zapisu wzajemnego z osobą niebędącą spadkobiercą jest możliwe, ale pod warunkiem, że zostaną spełnione określone wymogi formalne, a także wymogi wynikające z przepisów prawa spadkowego. Wszelkie umowy i zapisy wzajemne powinny zostać dokonane zgodnie z zasadami profesionalizmu i kompleksowości regulującymi dziedziczenie i dziedziczenie pozaszpitalne.
Jakie są różnice między zapisem wzajemnym a umową o dziedziczenie?
Zapis wzajemny i umowa o dziedziczenie to dwa różne sposoby przekazania majątku po śmierci jednej lub obu osób, której dotyczy. Różnią się one przede wszystkim treścią, formą i skutkami prawnymi.
Zapis wzajemny polega na wzajemnym przekazaniu części majątku między osobami, które zamierzają związać się związek małżeński lub już są małżeństwem. Zapis ten ma charakter czysto dobrowolny i może być dokonywany w formie dokumentu notarialnego lub aktu sporządzonego przez sąd. W zapisie wzajemnym każda ze stron ma obowiązek przekazania swojej części majątku po śmierci drugiej osoby. Zapis taki jest realizowany dopiero po śmierci jednego z małżonków, a jego celem jest zagwarantowanie przekazania określonych części majątku pozostałemu małżonkowi.
Natomiast umowa o dziedziczenie to umowa zawierana pomiędzy osobami, które zamierzają wskazać swoich dziedziców po śmierci. Umowa taka może być zawarta w formie aktu notarialnego lub dokumentu pod ręką. Strony umowy o dziedziczenie dobrowolnie wyznaczają osoby, które mają odziedziczyć ich własność w przypadku ich śmierci. Umowa o dziedziczenie w odróżnieniu od zapisu wzajemnego, umożliwia stronie umowy przekazanie swojego majątku także innym niż ich małżonek osobom, takim jak na przykład dzieci, rodzeństwo czy dalsza rodzina. Umowa ta z początku nie wywołuje skutku prawnego, ale staje się ważna dopiero po śmierci jednej ze stron.
Główną różnicą między zapisem wzajemnym a umową o dziedziczenie jest rodzaj przekazywania majątku. Zapis wzajemny polega na przekazaniu części majątku pozostałemu małżonkowi, podczas gdy umowa o dziedziczenie umożliwia wyznaczenie innych osób, które mają odziedziczyć majątek po śmierci umawiających się stron. Ponadto, zapis wzajemny jest ważny wyłącznie między małżonkami, nie może odnosić się do innych osób, natomiast umowa o dziedziczenie umożliwia przekazanie majątku innym bliskim osobom. Ważnym aspektem jest także fakt, iż zapis wzajemny wywołuje skutek prawnegl dopiero po śmierci jednej z osób, natomiast umowa o dziedziczenie jest ważna niezwłocznie po jej podpisaniu, a jej prawnie skutki wywołuje dopiero po śmierci umawiającej się osoby.
Podsumowując, zapis wzajemny i umowa o dziedziczenie to różne sposoby przekazania majątku po śmierci osoby, ale obie umowy są dobrowolne i umożliwiają przekazanie własności innym bliskim osobom. Kluczowe różnice polegają na treści, formie i skutkach prawnych tych umów. Ostatecznie, wybór między zapisem wzajemnym a umową o dziedziczenie zależy od sytuacji życiowej oraz potrzeb i preferencji każdego z umawiających się.
Jakie konsekwencje wynikają z dokonania zapisu wzajemnego?
Dokonanie zapisu wzajemnego wiąże się z wieloma konsekwencjami w dziedzinie prawa spadkowego. Warto zatem dokładnie poznać zasady regulujące ten proces oraz elementy, jakie wpływają na jego skutki.
Zapis wzajemny to forma umowy między spadkodawcą a spadkobiercą, która pozwala na wzajemne zapisanie sobie określonych sum pieniężnych lub określonych dóbr materialnych. Umowa taka może zostać zawarta zarówno na zasadach testamentowych, jak i przedmiotowych. Jest to zatem zapis, który nie odnosi się bezpośrednio do uprawnienia do spadku, a jedynie do wzajemnych relacji między stronami.
Jednym z najważniejszych skutków, jakie wynikają z dokonania zapisu wzajemnego, jest zmiana charakteru tego typu dziedziczenia. W przypadku zapisu wzajemnego spadkodawca nie przekazuje spadku, lecz dokonuje transferu majątkowego na rzecz wybranej osoby. Oznacza to, że nie obowiązuje tutaj zasada równouprawnienia spadkobierców, która jest powszechnie stosowana przy dziedziczeniu – każda osoba ma takie same prawo do udziału w spadku.
Oczywiście, dokonanie zapisu wzajemnego nie wyklucza spadkobierców z procesu dziedziczenia. W przypadku, gdy spadkodawca dokonał zapisu zwrotnego na rzecz jednego ze spadkobierców, to nadal wszyscy dziedziczą po częściach równych. Zapis taki można bowiem odliczyć od wartości należnej spadkobiercy, co pozwala na zachowanie równowagi wynikającej z obowiązującej zasady równouprawnienia.
Jednym z ważnych elementów umowy o zapis wzajemny jest określenie jej charakteru bezterminowego lub na czas określony. Po określonym terminie, jeśli umowa nie zostanie przedłużona, wygasają uprawnienia wynikające z zapisu wzajemnego. W przypadku, gdy umowa ustala termin bezterminowy, to zapis wzajemny wygasa z chwilą śmierci jednego z podmiotów, która jest warunkiem ostatecznym dla wykonania umowy.
Trzeba pamiętać, że umowa o zapis wzajemny jest dokonywana w chwili życia spadkodawcy. Musi ona zatem odbywać się zgodnie z zasadami prawa cywilnego i być zawarta w formie aktu notarialnego. Jest to niezbędne w celu zapewnienia bezpieczeństwa praw i interesów obu stron dokonujących umowy.
Warto dodać, że zapis wzajemny może wynikać nie tylko z woli spadkodawcy, ale również z woli spadkobierców. Jest to wówczas umowa dziedziczna, która musi być zawarta w akcie notarialnym przez co najmniej dwóch spadkobierców. Nie jest konieczne była zgoda wszystkich dziedziców, wystarczy, że część z nich dokona takiego zapisu.
Powyższe kwestie dotyczące zapisu wzajemnego są jedynie podstawą tego zagadnienia. Warto pamiętać, że każda sytuacja jest inna i wymaga indywidualnego podejścia. Drogą do uzyskania fachowej porady jest skorzystanie z pomocy prawnika specjalizującego się w prawie spadkowym, który w sposób kompleksowy odpowie na wszelkie pytania związane z tą dziedziną prawa.
Czy zapis wzajemny jest odpowiednim rozwiązaniem dla każdego przypadku dziedziczenia?
Zapis wzajemny stanowi jedną z możliwych form dziedziczenia, która umożliwia osobom związanym emocjonalnie możliwość wzajemnego pomagania sobie oraz skuteczne uniknięcie sytuacji, w których część majątku po zmarłym trafiałaby do osób trzecich.
Chociaż zapis wzajemny może być atrakcyjnym rozwiązaniem dla wielu par i rodzin, nie jest to w każdym przypadku odpowiednie rozwiązanie dla dziedziczenia. W dziedzictwie wielu osób nałożona jest różna ilość obciążeń, takich jak długi, hipoteki i zobowiązania podatkowe, które mogą wpłynąć na wartość pozostałego majątku.
W takim przypadku umieszczenie zapisu wzajemnego w testamencie, który umożliwia osobom bliskim zachowanie części własności, może okazać się niewłaściwe z punktu widzenia dzierszawcy. Chociaż umieszczenie zapisu wzajemnego może chronić część dziedzictwa przed wierzycielami, może to również prowadzić do kłopotów prawnych dla dziedziców, którym pozostawiono odpowiedzialność za zobowiązania finansowe.
Ponadto, w przypadku osób, które mają bardziej skomplikowane rodziny lub relacje, zapis wzajemny może stworzyć dodatkowe problemy prawne. W dziedzictwie, w którym pozostawiło wiele osób zainteresowanych, utrzymanie równowagi pomiędzy wskazanymi osobami i wyłączeniem innych może okazać się trudne i może prowadzić do konfliktów między spadkobiercami.
Podsumowując, zapis wzajemny to jedno z wielu rozwiązań w dziedziczeniu, które może być odpowiednie dla niektórych, ale nie dla wszystkich. Istnieją różne kwestie, takie jak obciążenie finansowe, skomplikowane relacje rodzinne czy ilość spadkobierców, które należy wziąć pod uwagę przed podjęciem decyzji o umieszczeniu zapisu wzajemnego w testamencie. W każdym przypadku warto skonsultować się z doświadczonym prawnikiem, który pomoże w podjęciu właściwej decyzji dotyczącej dziedzictwa.
Jakie są sposoby na dokonanie zmiany treści zapisu wzajemnego?
Zapis wzajemny to umowa, w której małżonkowie zobowiązują się do wzajemnego dziedziczenia, ale również do ograniczenia prawa do dysponowania swoim własnym majątkiem bez zgody drugiego współmałżonka. Zapis wzajemny może być także stosowany w sytuacji, gdy jedna osoba chce zapisać swoje majątkowe prawa do drugiej osoby, na wypadek jej śmierci. Jednakże, zdarza się, że okoliczności życiowe zmieniają się, a co za tym idzie, zmieniają się również potrzeby małżonków lub innych osób, które zawarły zapis wzajemny. W takiej sytuacji pojawia się kwestia dokonania zmian treści zapisu wzajemnego.
Sposoby na dokonanie zmiany treści zapisu wzajemnego są uzależnione od stanu prawnego małżonków lub innych zainteresowanych ekonomii prawa. W ramach instrumentów zabezpieczających stosowane są różne sposoby, które pozwolą na zmianę treści zapisu wzajemnego. Wśród nich najpopularniejsze są:
1. Umowa zmieniająca treść zapisu wzajemnego – jednym z najprostszych sposobów na dokonanie zmiany treści zapisu wzajemnego jest sporządzenie umowy zmieniającej, która nadpisze oryginalny zapis. Umowa zmieniająca słownie określa, jakie zmiany wprowadza się do pierwotnego zapisu wzajemnego.
2. Rezygnacja z zapisu wzajemnego – drugim sposobem na dokonanie zmiany treści zapisu wzajemnego jest rezygnacja z tego zapisu przez jedną stronę. Takie rozwiązanie sprawi, że zapis przestanie obowiązywać z dniem jego rezygnacji.
3. Zgoda obu małżonków – dokonanie zmiany treści zapisu wzajemnego wymaga poparcia obu małżonków. Jeśli jeden z małżonków nie wyraża zgody na zmianę treści zapisu wzajemnego, mamy do czynienia z umową, która ma moc obowiązującą tylko ze względu na wolę jednej ze stron. W takiej sytuacji, drugi małżonek może powołać się na tę umowę dopiero wówczas, gdy zyskałaby moc prawną w wyniku zgodnego oświadczenia woli obojga małżonków.
4. Postanowienia testamentowe – jeśli małżonkowie uzupełnili swój zapis wzajemny o wzajemne postanowienia testamentowe, ich zapisy zostaną wykonane zgodnie z ich wolą po śmierci jednego z nich. W ten sposób małżonkowie mogą uzupełnić i zmienić swoje postanowienia wzajemne w dowolnym czasie przed śmiercią.
5. Prokura – w sytuacji, gdy jeden z małżonków nie jest zdolny do wyrażenia zgody na zmianę treści zapisu wzajemnego z powodu choroby lub innej przyczyny, drugi małżonek może uzyskać prokuratora do działania w jego imieniu. Prokurator powinien mieć stosowne upoważnienie do zawarcia umowy zmieniającej treść zapisu wzajemnego.
Wnioskując, mimo że zapis wzajemny jest jednym z najlepszych sposobów na zabezpieczenie siebie i swojego małżonka, zdarzają się sytuacje, w których konieczne staje się dokonanie zmian treści zapisu wzajemnego. W takiej sytuacji istnieje kilka sposobów na dokonanie zmian, w zależności od indywidualnych potrzeb i okoliczności. Jednym z najprostszych sposobów jest przeprowadzenie zmian, po wcześniejszym porozumieniu z małżonkiem lub inna osobą uzależnioną od jego ekonomii prawa. Jednak, niezależnie od wybranej metody, zawsze warto pozostać profesjonalnym i skonsultować się ze specjalistami w dziedzinie prawa spadkowego.
